-
-
Ἀμφὶ δὲ παπτήνασσα, ἀδελφειν προσέειπε.
-
Ὦ πόποι! οὔτι μάτην τοοσῷ δε γόῳ τεθρόησαι
-
Κυρνη κάσις· ἦκεν Ἀριϛαῖος, μάλα πολλὰ
-
Ο σοι μέμβλεται, ἀυτὸς ἐκεῖνος ἑȣ͂ γενετῆρος
-
Πυειȣ͂ ῥεέθρεοι παῤ ἵϛαταιʼ ἀχνύμενός τε
-
Δαρυχέων τε, ἀτὰρ νηλειέα σʼ ἐξονομάζων.
-
Τῷ τοι ἐπεὶ ῥὰ δέει φρένες αὖ μητρὸς πελεμίχθεν,
-
Βάσʼ ἴθι αἶψα, ἔφη, ἄγε ὡς ἡμᾶᾷς ξεναγȣ͂σα·
-
Τῷ γε θέμις μακάρων γε Θεῶν ἐπιήμεναι ȣ̓́δας.
-
Ἀυτὰρ ἄφαρ κέλετʼ ἐυρὺ χάναι ποταμήϊα ῥεῖθρα,
-
Τῶν διὰ βαίῃ κȣ͂ρος, ἔσω δὺς· νάματα δʼ εἵκε.
-
Κυρτὸν ἀειρόμενόν δʼ ἄρα ἀμφὶ λιάζετο κῦμα,
-
Ἰύτε ȣ̓ροςʼ τὸν πέρι κόλπῳ ἐυρέι δʼ ἔσχε.
-
Μητέρος ὃς δʼ ἤδη σφετέρης γε θεμενος οἴκȣς,
-
Τγρὰ τʼ ἀνάκτορα, ἀμφὶ δὲ κλειϛὰς σπείεσι λίμνας,
-
ἝὝλας τʼ ἠχεύσας, ὑδάτων κίεν ἄσπετα πλήθη
-
Ἐ ῥὰ τεθηπώς. Τȣ̀ς δ, ὅσοι ἐυρείη ὑπὸ γαίῃ
-
Κέυονται, ποταμȣ̀ς ῥοθέοντας, ἑλισσομένȣς τε
-
Ἄλλοσε ἄλλȣς, ἔνθα καὶ ἔνθα ἐπήθρεε πάντας.
-
Φᾶσιν, ἀτὰρ τε Λύκον· πηγὰς θʼ ὅθι ῥήγνυται πρῶτονν
-
5 2
-
***
-
Ῥοῦς
-
Στίχ: 45. Κυρτὸν ἀειρόμενον δʼ ἄρα ἀμφιλιάζετο κῦμα. ) Ὅυτω καὶ ταῖς περὶ
-
Θέτιν, ἐξιȣ́σαις μὲν τȣ͂ ὑποθαλασσίȣ σπέȣς, Ἰλιάδ. Σ. Στίχ: 3.
-
. .Περὶ σφίσι κῦνμα θαλάπης
-
τίγὐτ..
-
ἙὮσαύτως δὲ σν ριδι τῆς ἀυτῆς Θἐτιδος ἐξιȣ́σης ἐς ȣ̓ρανὸν ἀίξασθαι πρὸς
-
τὸν καλέσαντα Κρονίδην. Ἰλιάδ. Ὦ. Στίχ: 95.
-
.. Ἀμφὶ δʼ ἄρα σφὶ λιάζετο κῦμα θαλάσσης.
-
Α. δῇ υμφωνα έττω πηὲ ε Εμφτε πρ Σεμνλλάρκ,-
-
καὶ ΟΦȣ́λιον Ὀυρσῖνον, ὡς σύηθες, ἀντιπαραάλλȣσι. Τν μὲν ον Ἀριϛαίȣ
-
ὑπὸ τοῖς γῆς κόλποις ὑπόδυσιν, καὶ Τάσσον τὸν Ἰταλὸν Ποιητὴν ( ἐν τῇ
-
κατʼ ἀυτὶν Λυτρωθείσῃ ερȣσαλὴμ, ὈὩδῇ IΔ. Στάσει 36.) ἀπομιμήσασθαι
-
φησὶν ὁ Ἰησȣίτης Ἀμβρόγις ( Σημει: . ) Προσθεὶς, ὅτι Ὀυολτάίρος ( ἐν
-
τῷ περὶ τῆς Ἐπικῆς Ποιήσεως Δοκιμίῳ ) ἀποδέȣσάν τι τȣ͂ κατὰ φύσιν ἔκ-
-
ρινε τὴν ἐκμίμησιν, καὶ τοι ἄλλως πάνυ πολλȣ͂ τὰ τȣ͂ Τάσσȣ τιθέμενος.
-
Ἀλʼ ἐμοὶ τὸ Δοκίμιον ἐκεῖνο πλεῖν ἢ ἅπαξ μετεληλυθότι, τῇ τοιᾶδε τὲ
-
Ὀυολταῖρȣ ἐπικρίσει ȣ̓κ ἐγένετο ἐντυχεῖν· μετιίντι δηλονότι τὴν ἐν Ἀμϛελ
-
λοδάμῳ Ἔτ. 1754. ἐν Ὀκτημορικοῖς τεύχεσι, τῶν τȣέτȣ Συγγραμ. Ἔκδοσιν.
-
6 450. . . . Τȣ̀ς δʼ, ὅσοι ἐυρείῃ ὑπὸ γαίῃ )
-
Στίχ: ἱ ξ. έυοντα, πὀταμὲ ἐ ἑρβον αὶ ὈὮκεανναι Νύμφα, περὶ ὧν
-
ἀνωτέρω ἐλέγετο· ( Στίχ: 422. ) καθʼ Ἡσίοδον ἐν τῇ Θεογον. Στίχ: 36.
-
.. ἘὩκεανȣ͂ καὶ Τηθύος ἐξεγένοντο
-
Μρεσζότατα κερα .
-
ουτωὲ ειως ατεὰ ν αντν Ἀτ. Στίκ: 37)
-
„Τηθὺς δʼ Ὀκεανῷ ποταμȣ̀ς τέκε δινήεντας,
-
Νεῖλον τʼ, Ἀλφεῖὸν τε, καὶ Ἰριδανὸν βαθυδίνω.
-
Στρύμονα, Μαίανδρόν τε, καὶ Ἔϛρον καλλιρέεθρον.
-
„Φᾶσιν
-
435
-
440
-
44
-
450
-