-
-
Τῆμος ἄ ἐξ ἀγέλης αἱρȣ́μενοι εἰσέτι μόσχον,
-
Τȣ͂ κέρα καμπύλα ἐκ κεφαλῆς διετῆα πεφύκοι,
-
Ἀμφοτέρȣς μυκτῆρας, ἰδὲ ϛόμα, εὖ μάλα βῦσαν.
-
ʼ εἴπερ ὅδʼ ἀγχόμενος κρατερῶς μάλα ἀντιπαλαίοι.
-
Πληγαῖς δὲ κταμένοιο βαρείαις, ʼ εἰν ἀκεραίῃ
-
Βύρσῃ πτισσομένȣ θαμὰ, λύεται ἔγκατα πάντα.
-
Ὡς δʼ ἄρα κεκλιμένον καλλείπȣσʼ ἔνδοθι οἴκȣ,
-
Ἑάδικας ἐυφύλλȣς ὑπὸ δὴ πλευραῖς ϛορενῦτες,.
-
Καὶ θύμον ὀδμήεντα, ἀτὰρ κασίας νεοδρέπτȣς.
-
Τȣτὶ δὲ γίγνεται ἠρος ἐν ὥρῃ, εὐτε ῥὰ πρῶτον,
-
Οὖλον ὑπὸ ζεφύρȣ ὑποφρίσσει κῦμα θαλάσσης.
-
Πρὶν κεν ἄῤ ὴ λειμῶνες ἐρευθιάοιεν ἀώτῳ
-
Ἀνθῶν ἀρτιθαλῶν. Πρὶν δʼ ἠὲ λάλος χελιδὼν τε,
-
Ἄρξηται δοκίσιν καλιν γε μετορον ἀρσαι.
-
Τόφρα χυμὸς κώλφισι χλιαινόμενος ψαθαροῖσι
-
Ζείει· ἀυτὰρ ζδὶ ἀγητὰ προβάλλετʼ ἰδέθαι
-
Νήποδα μὲν πρῶτον πτερύγει δʼ ἔπειτα μακρῇσιν
-
Ἐμμίγδην λιγυπνεῦντα· ἐς ἠέρα δὲ προσαίσσειν
-
Ἐμμεμαῶτα, κατὰ βραχὺ μᾶλλον, πρὸς δʼ ἔτι μᾶλλον.
-
Εἰς ὃ κεν ἐκ ῥὰ ῥαγεῖεν ὀρȣ́οντʼ, ἠύτε ὄμβρος
-
Ἄσπετος ἐξεράγη Ζηνὸς πατρὸς ἐκ νεφελάων.
-
Ἦ ὅτε ἰθύεν ἄρχωνται θȣ́ριοι πρῶτον,
-
Πάρθοι ἐν ἀργαλέῃ ὑσμινι, βιοῖσι δὲ κλάγξαν.
-
Τίς, ῥὰ Θεῶν, Μȣ͂σαι, τίς τὺ δʼ ὑπεθήκατο μῆτιν;
-
Ὁππόθεν ἀνθρώπων βίον, ἥδʼ ἐσελήλυθε πεῖρα;
-
Τέμπὲ Ἀριϛαος ποιμὴὺ Πυήϊα φεύγων,
-
ς ῥὰ Μελίττας ( ῇ φάτις ) ἄββαλʼ ἀποφθιμένας γε
-
-
***
-
370
-
2375
-
380
-
3835
-
390
-
395
-
μεν
-
Στίχ: 378. . . . Εὖτε ῥὰ πρῶτον κτ: ) Τὴν τȣ͂ πρῶτον ἐπιλάμποντος ἔαρος ραν
-
τριχόθεν παρίϛησιν. Ἐκ τῆς γαληναίας μὲν , ἀταράχȣ, πνοαῖς δὲ ζεφύρȣ
-
ἐπὶ τὸ ȣ̓λότερον ἠρέμα ὑποφρικιώσης θαλάσσης. Ἐκ τῶν ἄρτι ἀρχομέ-
-
ν δαποικίλλεσθαι τοῖς ἄνθεσι λεμνων. Ἐκ τῆς ὑπὸ τὰς οἰκημάτων δο-
-
κίδας πηγνύειν τὴν καλιὰν ἀνᾶαλλομένης χελιδόνος.
-
Στίχ: 385. Νήποδα μὲν πρῶτον κτ: ) Τὰ ἐκ τȣ͂ ἀναζέοντος χυμȣ͂, ἐν τῷ σεσηπό-
-
τι βοὶ ἀναδιδόμενα θαυμαϛὰ ζωδάρια, πρῶτον μὲν: νήποδα ὃ ἐὶν ἄποδα,
-
ἀποθρώσκειν φησὶ· καὶ ȣ̓τος ȣ̓ν ὁ Ἄπȣς οἱονεὶ σκώληξ κατὰ τινας ( παρὰ
-
Μινελλίῳ Σημ. 38. ) παραίτιος ἐγένετο, ἵνα παρὰ Λατίνοις Αρs ἡ μέλιτ-
-
τα ὀνομάζοιτο. Τὸ γὰρ Αρeȣ, ἀυτὸ τȣ͂το τὸ Ἄπȣς ἐϛί.
-
Στίχ: 390. . . . Θȣ́ριοι πρῶτον,) Καλῶς τὸ πρῶτον. Κατὰ γὰρ τὴν πρώτὴν
-
ἐμβολὴν, τὸ Παρθυαῖρν ϛρατιωτικὸν ἐπιτιθέμενον, Iν ἀνυπόϛατον. Ἀῤῥήκ-
-
τῳ δʼ ἔπειτα καὶ ἀνενδότῳ ἐντυγχάνον τῇ Φάλαγγι τῶν πολεμίων, τὰ
-
νῶτα ἔτρεπον· κσὶ τοι καὶ κατʼ ἀυτὴν τὺ φνγὴὸ ἐυφυῶς πάνυ ἐπιτοξά-
-
ρντ εοοτὸεα5νναε:
-
τιῶται ἔυζωνοι, καὶ εἰς φυγὴν εὖ μάλα παρεσκευασμένοι.
-
Στίχ: 394. Τέμπὲ Ἀριϛαῖος ποιμὴν Πηνήία κτ: ) Ἕπαντες κοινῇ τὰ Θετταλικὰ
-
Τέμπη ἐνταῦθα νοεῖσθαι ὑπέθεντο. Καὶ Πυνειὸν τὸν ἀπὸ μὲν Πίνδȣ τ͂
-
ὅρους