-
-
-
-
-
-
4
-
Πρὸς δʼ ἔτι ȣ̓χ ȣ̔τως Αἰγύπτιοι ὃνπερ ἄνακτα·
-
Ὀυ Λυδίῃ ἐυρεῖα τε, ȣ̓δʼ ὡς ἔθνεα Πάρθων,
-
Ὀυδὲ Ὑδάσπης Μῆδος, ὅσῳ ῥὰ μέλιʼ ἑὸν, ἅζον
-
Σωζομένοιο ἄνακτος, ὁμοφρονέȣσιν ἄπασαι·
-
2
-
***
-
α Ιε Αeεe Ιciς ἐ0ΙniiΡuΓ Θri,
-
48
-
τορ-
-
Εt nati Π20run, 2: 2i ſetς 20 iiς.
-
Ἄπερ ἐπὶ λέξεως ἐϛὶν ἐκλατινσθέντα ἐκ τῶν Ὁμήρȣ, Ἰλι:Υ Στίχ: 307.
-
„ῦ δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει,
-
„Καὶ παῖδες παίδων, καὶ τοὶ μετόπισθε γένωνται.
-
Στίχ: θ. . Ὀυχ ȣ̓́τως Αἰγύπτιοι κτ: ) Τὰ περιφανῶς βασιλευέμενα τῶν
-
ἐθῷν ἐναφέρων, ἰγυπτίȣς τε δὴ, καὶ Λυδȣς, καὶ τȣ̀ς Παρθυαίȣς, καὶ
-
ήδας, ἐδʼ υτ ἐκείνών ἕτω, φηὸ, τετιήθαι, κὶ σεσεβάθ ʼ τως υτξ
-
βασιλέυντας, ὡς ὑπὸ Μελσόῶν τ̀ς εαυτωνʼ Εληπτα δὲ σνεκδοχκῶς,
-
ε κρα ἡ Λυδία ἀντὶ τῶν Λυδῶν, καὶ ὁ ποταμὸς Ὑδάσπης ἀντὶ τῶν
-
ἐθνῶν, τῶν περὶ ἀυτὸν ἐχόντων τὴν οἴκησιν.
-
Στίχ: 1. Ὀυδὲ Ὑδάσπης Μῆδος κτ:) Ὑδάσπης, ἢ ς ἀυτὸν ὀνομάζει Πλίνιος,
-
Τϛάσπης· εἷς ἐϛὶ τῶν εἴκοσι ποταμῶν, τῶν ἐκβαλλόντων εἰ πὸν δέν
-
ὸ καὶ ὁ Ἰησȣίτης Ἀράμης, παρὰ τῷ Σνθιασώτῃ Ἀμ͂ρόγι ( Σημ: 2. )
-
ἐπιδιορθέ́μενος, ἀντὶ τȣ͂ Μες ς ( Μῆδος Ὑδάσπης· ) ἀνεγίνωσκε :
-
Πβυς Ηγδίρeε. ( Ἰνδὸς Ὑδάσπης. δὲ Μινέλλιος ( Σημ: 18. ), καλῶς ἔ-
-
χειν ὤετο τὸ, Μῆδος· διὰ τὸ τὸν ποταμὸν τὴν Μηδικὴὺ χώραν κατάρδειν,
-
πρὶν ἢ ἐπὶ τὸν Ἰνδὸν τὰς ἀναχύσεις ποιήσασθαι Ἕτεροι δὲ ὀυχὶ τȣ͂τον
-
ναι φασὶ, ( περὶ ȣ̓ ἐνταῦθα Ὀυϊργίλιος, ( τὸν ἀπὸ Ἰμάȣ τȣ͂ μεγάλȣ τῆς
-
Σκυθίας ὄρȣς καταῤῥέοντα ποταμὸν, καὶ τῷ Ἰνδῷ δασμοφορȣ͂́ντα τὰ χέυ-
-
ματα· ἔτερον δὲ ἀυτὸν ἷναι ποταμὸν τῇς Ἀσίας τὸν ȣ̓ πολὺ πόρρω Σȣ-
-
σῶν προῤῥέοντα, καὶ Χοάσπὴν ὑπὸ Στράβωνος τȣ͂ Γεωγράφȣ καλȣ́μενον, ο
-
τοῖς ὕδασιν οἱ Περσῶν βασιλεῖς ἐς πόσιν χρῆσθαι ἱϛόρίνται, ὡς ἁπάντων
-
τῶν ἐκεῖ γῆς ὑδάτων ἡδυτάτοις τε καὶ προφερεϛάτοις. Ἀλλʼ ὄπως ἂν ἄ-
-
ρα καὶ ἔχοι τὰ περὶ τȣ́τȣ, ȣ̓δὲν ἡμῖν ἔδοξε τῶν παρὰ τῷ Ποιητῇ κειμέ-
-
νων ὀνομάτων ἀμείψασθαι· ἀλʼ Ὑδάσπιν Μῆδον τὸν ποταμὸν ὀνομάζειν.
-
σπερ ἀυτὸς ὠνόμασεν,
-
Στίχ: 262. Σωζομένοιο ἄνακτος κτ: ) Τὰ περὶ τῆς περὶ τὸν βασιλέα ϛοργῆς τε,
-
καὶ τιμῆς, καὶ τῆς ἄλλης θεραπείας, ὡς αἱ μέλιτται τυγχάνȣσι διακείμε-
-
ναι, καὶ Ἀριϛοτέλης ἱϛόρησε· Βιβλ: θ. περὶ Ζώ. ς. Κεφ. Μ) Οἱ δὲ βα-
-
σιλεῖς ȣ̓ πέτονται ἔξω, εἰμὴ μετὰ ὅλȣ τ ἐσμȣ͂, ȣ̓τʼ ἐπὶ βοσκὴν, ȣ̓τʼ
-
ἄλλως· φασὶ δὲ, καὶ ἐὰν ἀποπλανηθῇ ὁ ἄφεσμος, ἀνιχνευȣ́σας μταθεῖν,
-
„ἔως ἂν ἕυρωσι τὸν ἡγεμόνα τῇ ὀσμῇ· λέγεται δὲ καὶ φέρεσθαι ἀυτὸν ὑ-
-
πὸ τȣ͂ ἐσμȣ͂, ὅταν πέτεσθαι μὴ δύνται· καὶ ἐὰν ἀπόλῃται, ἀπόλλυσθαι
-
τὸν ἄφεσμον. . .: Καὶ κατωτέρω: ἱ δὲ Βασιλεῖς, ἀυτοὶ μὲν ȣ̓χ ὁρῶν-
-
ται ἔξω ἄλλως, ἢ μετὰ ἀφέσες· ἐν δὲ ταῖς ἀφέσεσιν, αἱ λοιπαὶ περὶ
-
τȣ͂τον ἐνεσπαρμέναι φαίνονται. Ὅταν δʼ ἄφεσις μέλλῃ γίγνεσθαι, φωνὴ
-
μονῶτις και ἴος γίγνεται ἐπὶ τινας ἡμέρας, καὶ πρὸ δύο ἤ τριῶν ἡμερῶν
-
„ὀλίγαι πέτονται περὶ τὸ σμῦος. Καὶ Πλίνιος δὲ Φυσ. ϛορ. Βλ: ΙΑ´.
-
„Κεφ: ς. ) Τὸ τȣ͂ βασιλέως εἶδος πρῶτον περιγράψας· ὡς ἐπισήμως ἀυ-
-
τὸς ἐν ἁπάσαις ( Μελίτταις ) αἰεὶ τὴν μορφὶν ἐϛὶ δαπρέπων, και μεγέ-
-
„θει τῶν ἄλλων διπλασίονι διαφέρων· καὶ τὰς μὲν πτέρυγας βραχυτέρας
-
ἔχων, τὰ δὲ σκέλη ἐπὶ τὸ μᾶλλον ὄρθιον αἴρων, καὶ ὑψηλὸν τι βιβὰς καὶ
-
ἀγέρωχον τὸ δὲ μέτωπον λευκῷ τινι σήματι, οἷον διαδήματι τεταινιωμέ-
-
„νο5
-
350