-
-
-
-
-
-
Ι
-
-
-
ὶ
-
-
-
-
-
-
-
4.
-
ποτροφοίη· ἠὲ τε φέρζει ἐπʼ ἄροτρα πόρτεις·
-
ητέρας ἐυφυέας, πρὸγε πάντων, ȣ͂τος ἑλέσθω.
-
ȣ͂ς δὲ ἀρίϛη ἡ βλοσυρῶπις καὶ κάρτʼ ἀναιδὴς,
-
δʼ ἐριαύχν, καὶ γένν ἐς γόνυ ἄχρι χαλῶσα·
-
Ἥτε δʼ ὑπερμέτρως μακρόπλευρώς τʼ ἐυμεγέθης τε,
-
***
-
17
-
νς
-
Τ ἄλλα
-
, καὶ ὁ Τιθωνὸς· ὃς και ἀυτὸς ἀλληγορεῖται εἰς Ἦλτον Ἄμφω γὰρ ἐκ τ͂
-
„, Τιταίνω· ἵνα καὶ ὁ Τιθωνὸς, εἴη Τιτωνὸς· δὰ τὸ πανταχȣ͂ τὸ ἀυτȣ͂ φῶς
-
„ ἐν ἡμέρα τιταίνεσθαι. Ἀὴρ γὰρ ὑπὸ ἡλίȣ πεφωτισμένος, ἡ ἡμέρα ἐϛίν.
-
( Ἐυϛάθ. εἰς Ἰλιάδ. Λ. ἐν ἀρχῇ τῆς Ἑαψῳδ.) Τοιγαροῦ ἐπαγγελλόμενος
-
ἐνταῦθα Ὀυϊργίλιος, ὅτι δὶ ὧν ὕϛερον ποιήσει, ἐπὶ τοσȣ͂τον προάξει τὸ
-
Καίσαρος κλέος, ἐφʼ ὅσον μετὰ Τιθωνὸν ὁ Καίσαρ ἐγένετο· ὀυχὶ περὶ χιλι-
-
άδα μίαν ἐνιαυτῶν τὴν ȣ́τȣ ὑπισχνεῖται δόξαν παρατενεῖν, ὅσοις τυχὸν Τι-
-
θωνὸς τε καὶ Πρίαμος οἱ ὁμαίμονες πρὸ Ἀυγȣ́ϛȣ ἐγένοντο· ἀλλὰ μέχρις
-
ἀυτῆς σντελείας αἰῶνος· Ὦς γὰρ τὰ πρὸ τȣ͂ Καίσαρος ἀχρι Τθωνȣ͂, ἀυ-
-
τῇ τȣ͂ Κόσμȣ τῇ γενέσει συμπαρεκτείνεται, ὅυτω καὶ τὰ μετέπειτα διὰ
-
τῆς φήμης, ἐς γʼ ἐπὶ τὶν τῶν πάντων σντέλειαν προεκτανθήσεται.
-
. Ὀλύμπια φοίνικας ἄθλα. ) Τȣς φόινικας, οἶμαι, ἀντὶ τῶν ἐπά-
-
Στίχ: 5..
-
θλων, ἁπλῶς δέον ἐνταῦθα ἐκδέχεσθαι. Τὸ γὰρ θλον τοῖς Ὀλυμπιάσι νι-
-
55
-
κῶσιν, ὁ Κότινος ἦ· ἤτοι ἡ Ἀγριελαία· σπερ οὖ ἡ Δάφνη, τοῖς Πυθοῖ·
-
καὶ τοῖς Ἰσθμοῖ, ἡ Πίτυς· καὶ τοῖς ἐν Νεμέα, τὰ Σέλινα. Ὅυτω γὰρ κὰν
-
τῷ Ἀρχίȣ Ἐπιγράμματι, τȣ͂ καταλέγοντος τ̀ς ἀνʼ Ἑλάδα τέτταρας
-
Ἀγῶνας.
-
„, Ζἰνὸς, Λητοίδαο, Παλαίμονος, Ἀρχεμόροιο,
-
, Ἄθθα δὲ τῶν, Κόττνος, Μῆλα ( οἱ δάφνινοι κόκκοι.) Σέλινα, Πίτυς.
-
τυχὸν, παρὰ τὰ εἰρημένα τέτταρα εἴδη, ϗ τὸ φοίνικος ἔρνος, ἢ ἐπὶ τῳ
-
ϛεφανȣ͂σθαι τȣ̀ς νικηφόρȣς, ἢ ὡς ἐν χερσὶ φέειν, οἰα σύμβολον νίκης, ἐν
-
ἅπασι κοινὸν ἰὖν. ἙὩς γὰρ φησὶ Παυσανίας ( ἐν Ἀρκαδικ. Βιϛλ: Η. Κεφ:
-
Μή. ),, Οἱ ἀγῶνες φοίνικος ἔχȣσιν οἱ πολλοὶ ϛέφανον· ἐς δὲ τὴν δεξιὰν ἔϛι
-
„ καὶ πανταχȣ͂ τῷ νικῶντι ἐϛιθέμενος φοίνιξ· ἐνομίσθη δὲ ἐπὶ τιῷδε. Θη-
-
, σέα ἀνακομιζόμενον ἐκ Κρήτης, φασὶν, ἐν Δήλῳ ἀγῶνα ποιήσασθαι τῷ
-
Ἀπόλλωνι, ϛεφανοῦν δὲ ἀυτὸν τȣ̀ς ντκῶντας τῷ φοίνικι.
-
Στίχ: 57. Βοῦς δὲ ἀρίϛη κτ: ) Σημεῖʼ ἄττα ὁ Ποιητὴς ἐνταῦθα καταλέγει, οἷς
-
ἄντις τὴὺ γενναίαν τε καὶ ἐυφυῶς ἔχȣσαν Εȣ͂ν, διαγνώσαιτο.
-
Στίχ: Ἀυτ:..
-
. . κάρτʼ ἀναιδὴς, ) μεγάλη τὴν κεφαλὴν καὶ ἐξαίσιος. Τὸ
-
γὰρ Ὀυϊργιλίȣ, 1ρe cρ: Μινέλλιος μὲν, Μaυnm 2: Φſοrm, ἡρμὴύευ-
-
σεν. Ὁ δὲ Ἰταλὸς Ἀμρόγι:
-
Οεi e
-
τ ε 7αcce ſrα, ce 2nρi τ0e
-
Μinacciο Μα 2 γiſ. . . .
-
Ὅυτως οὖ κ Ὅμηρος πολλαχȣ͂, λᾶαν ἀναιδῆ,, ὀνομάζι τὸν μέγαν. Ὅ,τε
-
τῶν Παρεκολῶν Συγγραφέυς, ὅνπερ Σίσυφος ἐώθει, ἀναιδῆ λάάν, πέτρον
-
, ἀυτὸν μέγαν καὶ ἐμβριθῇ διερμὴνευεν. ( Ὀδυσ. Λ. Σελ: 1ο. ) Εἰκάζων δὲ
-
τι καὶ τὸν τῆς μεταφορᾶς λόγον, εἴποι ἄν, ὅτι καθάπερ ἡ ἁἰδὼς, ἢ φό-
-
ἕος τις ἐϛὶν ἐπὶ προσδοκία ψόγȣω, συϛολὴν τινα ὑπεμφαίνει τῷ πάχοντι,
-
αι τῶν μετρίων ὅρων ἐντὸς συμπίεσίν τε καὶ σύθλιψιν, ἢ κάθειρξιν· ὅυτω
-
πλατυσμὸν τινα ἐκ τȣ͂ ἐναντίȣ, καὶ ὑπερ͂ασίαν τὴν ὑπὲρ τȣ̀ς ὅρȣς τȣ͂ δέ.-
-
οντος, προπέτειάντε, ἢ ὑπερπέτειαν εἰπεῖν, ὑποδηλοῖ τὸ, ἀναιδὲς ἐπιλεγόμε-
-
νονι Διὸ καὶ τὸ ἀναίδν ἐπίῤῥημα, ̓χ ὅπως ἐπὶ τῶν κατʼ ἦθος λέγεται,
-
τὸ πλέον ἢ θαῤέντως δηλȣ͂ν, καὶ ἀνυποϛόλως, καὶ προπετῶς μεθʼ ὑπέρ-
-
ολῆς τινὸς ἀλλὶ καὶ ἐπὶ ἄων πραγμάτων, ἢπράξεων, ον τὸ, παρὰ ὲ
-
3 ῖλίονΙ
-
αίσαν,