-
-
Κοινῇ γὰρ ζώεσκον ἐπὶ χθονὶ φῦλα μερώπων.
-
ίδνρος δὲ ἄρȣρα φέρεν σφίσιν ἄφθονα πάντα
-
Ἀυτομάτη. Ζς μὲν ῤ Ὄφεσιν κακὰ φάρμακʼ ἐνῆκε.
-
ὸς Λύκον ὠμοφάγον δαρδάπτειν πῶῦ ἀνῶξε·
-
ὸς ὦρσʼ ἀργαλέων ἀνέμων κατὰ πόοντον ἀήτας.
-
ὸς μέλι νεκτάρεον δένδρων ἄπο σείσατο φύλλων.
-
Κρύψε δὲ πῦρ. Οἴνȣ δὲ τε πίδακας εἰρξεν·
-
φρα κατὰ βραχὺ πεῖρα μελητηδὸν προί͂σα,
-
Τέχνας παντοίας τε ῥὰ δήοι· ἐν δὲ τʼ ἄλοξι,
-
Σϊήον, ἀρȣράων, δίζοιτόπερ, ὴ δʼ ἀδηλον
-
Πῦρ, ὃπερ ἐν φλείοις χαλίκων λάθεν, ἐκπαρατρίοι.
-
Πρώτιϛʼ Αἰγείρων, ποταμὸς τότε σθετο, κοίλων·
-
Τῆμος πλωτὴρ θῆκʼ ἀριθμȣ̀ς, καὶ τείρεσι κλήσεις.
-
Πληιάδας θʼ, Τάδας τε, κλυτὴν τε Λυκάονος Ἄρκτον.
-
Καὶ μήχη δὲ πέφαντο λίνοισίτε θῆρας ἀγρειν,
-
δ’ ἰξοῖς, πέρι δʼ αὖ κυκλόειν κυσὶν ἄσπετον ὕλν.
-
Καὶ ῤ ὁ μὲν ἀμφίληϛρον ἔσω ποταμὸν βάλʼ ἐς ἐυρν,
-
Βένθεα χωρῶν. Ἐν πελάγει ὁ δὲ σύρετο ἄρκυς.
-
Τῆμος ἀτὰρ τομὸς ὦπτο σίδηρος τʼ ἠδὲ πρίων τε.
-
(Σφύεσι γὰρ τʼ ἔυσχιϛα πάλαι διὰ ῤ ἔτμαγε δȣ͂ρα. )
-
Παντοδαπεῖς δʼ ὡς τέχγαι προκύψαν. ἘἸπεὶ πέρι πάντων,
-
Ἀσπερχὴς πόνος· ἣ τʼ ἀνέρας δάμνησιν ἀνάγκη.
-
2
-
***
-
145.
-
150.
-
155
-
Πρώτη
-
ρσμ ) ἐπισημαίνȣσαι καθʼ ὥραν, πότε δηλ: ὁ τοῦ Πλοῦ καιρὸς, ὁ τ͂ Ἀμη
-
ξ, καὶ ὁ τȣ͂ Ἀρότȣ· καθάπερ σίοδος ἐν Ἔργοις ἐδίδαξεν.
-
πίκ: τ: πμας) ὰα δες δὲ, τὰ μίωε έες δὸ ἐὶ τ μτ τ
-
7·
-
Τάρε κίμνε· μθεηι ὲἀθας ἐτὰγεέφθιφαε τφρ θρνσέ
-
ἐκοῶ μέν ὁμοτρείȣς τῖς λεσιν, ἐξ Αθρης δὰ τῆς Ὀκεανήτιδε. Τὰ
-
τὸν ἝὙαῆοςʼ τȣ Ἀδελφȣ θάνατον, τ͂ ὑπὸ Λέοντος, ἢ Τὸς σπαρα-
-
ιο, ἀδαλείπῖως θρ́σας, καὶ διὰ τ͂το καταϛερωθείσας. Τάδες δὲ προ-
-
„ίρνται, ὡς ὑετȣ̀ς καὶ ὄμρȣς κατὰ τν ἐπῆολν ἀυτῶν τεκμαίρεσθαι ἐσο
-
μένȣς παρέχȣσαι.
-
Στκ: τ: λέννε ρτ άτν ιρὸ πας φθὲ εας
-
-
ρ
-
160.
-
Λυκάονος ἴναι θυγατέρα φησὶν· ὴ ὑπὸ μὲν Διὸς φθαριναι, ὑπὸ δὲ Ἀρτέμι-
-
-
͂ τιȣ͂ φωρἀφαι (οι δὲ υπὸ τῆς Ἥρας φαὸὶ) κὶ ἐς Ἄρθον ἀπο-
-
ηρωθναι. τεκȣ͂σανʼ τὸν κληθέντα Ἀρκάδα. Καταρερσθηῦαι δʼ ἐπείῖα ·-
-
ς αὶ Ἀρηον ὀνομαθιαι δὰ ὸ συμπεσὸν ἀῇ δ ἀυτὴ Ἐλέ
-
̓ρητι. Συγκαταϛερισθίῦαι δὲ τάυτο ὁμόιως τὸν ἱὃν, Βοώτιω τȣ́τον ἐρ
-
ΜΜιι , και ρʼφίλαα. εα ρατοἐν άταϛε καὶ ανν,
-
ρα ʼ Κ. Γʼ ι δ Ἀϛερισμὸὶ ̓τοὶ τῷν ἀεφνῶν ἐν, ἄτε δὴ περὶ τὸν
-
Βόρειον τῶν Πόλων ἀεὶ ϛρεφόμενοι· (Ὅρα ἀνωτ: Στίχ: 73. )
-
Στίχ: 6. Παῆδαπ͂ε δ’ ὡς τέχναι) Ἑ γὰρ ἀνάγκη τῷν τεχῶν ρέτιε ἔν
-
καὶ Κέταω· τεθρύλληται δὲʼ τὸ Θεοιρτειν ἐκεῖνο, ἐν τῷ Εἰδυλ: ἐπιγε
-
Ἀλιεῖς.
-
Ἀ Πενία μόνα . . . . τὰς τέχνας ἐγείρει·
-
, Ἀυτὰ τῷ μόχθοιο διδάσκαλος. . ..
-
Τ α ἐντι ; τχη τὰς τέχναε ἔρατο, ̓ μὴ πάσας,. τὰε νε μνπλ
-
· ʼ πας. τ. ἡ κατἐνδειαν και χρείαν, ἢ γοῦ ἡ κατὰ τὸ ἀυτόματον.
-
Στίχ4