-
Π. ὈΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙΛ. ´.
-
ς πρὸς ἔρωτα ἔν, ȣ̓́κεν τὸδʼ ἐμοὶ γʼ ἀπονεύσαις
-
Παγκράτορ· ἀλλά νυ ἔκθʼ ὑσμίνης Τύρνον ἐρύσσαι,
-
Κά κεν Δάυνῳ ἔχοιμι γενήτορι τὸν ῥὰ σαῶσαι·
-
ΜΝν δʼ ἀπολέσθω· Τρωσὶ δὲ τȣ̓υσεβὲς αἶμα κεχύσθω.
-
Καὶμν ἡμετέρης ῥίζης ὅδε ἔυχεται εἷναι,
-
Τῷ δʼ ἦν Πιλȣ͂μνος πρόπαπος, νηȣ̀ς ποθʼ ὁ σεῖο
-
Πολλοῖς δαψιλές θαμὰ ἐν δωρήμασι πλήσας.
-
Τ δʼ ὧδʼ αἰθερίȣ κρείων ἐπαμεῖπτο Ὀλύμπȣ·
-
Αἴκέμε δηθύειν οἶτον, καιρόν τʼ ἐλινέυειν
-
ίσσεαι αἰζηῷ τεθνηξομένῳ ἐνὶ δήρει
-
4 δʼ ἅῤ τȣτὶ ἔχοντα ὀΐεαι ὧδε με θέθαι,
-
ρε φυγῇ Τύρνον, παρεȣσῶν τʼ ἔξελε μοιρῶν.
-
Ἐξέϛαι τȣ͂δʼ ἄχρις ὑφέθαι· ὑπέρτερα δʼ αἴ κεν
-
ήθεις λισσομένη, πολέμοιό τε ἄλλον ὀΐη
-
Κλῆρον ἐσεῖσθαι τȣ͂δε, κενοῖς ἐλπίσμασι φέρβῃ.
-
Τῷ δ Ἥρη ὑπόδακρυς ἔφη: τὶ δ, ἔπει τὸ ἀναίνη;
-
Ε φρεσὶ νεύσαις, καὶ Τύρνῳ βίος ἔμπεδος εἴη.
-
Ννὶ δέ μιν μίμνει βαρὺς οἶτος ἀναίτιον ὄντα,
-
μ ἐτεὸν λήθει ἀιδρείῃ αἴθʼ δφελόν με
-
Μὰψ παίζοι τὸ δέος μᾶλλον δʼ αὐτὸς γʼ ἐθελήσας,
-
ΜΝῦ ἐπὶ τὸ κρεῖσσον τά δε, ὅς δύνασαι, μετακάμψαις.
-
Ταῦθʼ ὅυτω φαμένη, εἰς ȣ̓ρανὸν ἀυτίκα ἐυρυν
-
Ἔπτη χεῖμʼ ἐπάγȣσα, νέφεσσʼ ὑποδῦσα δὶ αὔρας.
-
ἴλας δʼ Ἰλιακὰς, Λαυρέντιὰ τʼ ἦλθʼ ἐπὶ ἕρκη.
-
Ἔθʼ ἄ δʼ ἐκ νεφέλης, ἀμενηνὴν ἡ Θεὸς ὄψιν
-
Αἰνείᾳ ἱκέλην (παράδοξο πάντῃ ἰδέσθαι. )
-
Δαρδανίοις βελέεσσι, καὶ ἀσπίδι πάντοσε ἴσῃ
-
Κόμησε, κρατὸς θείȣ προτὶ δ εἴκασε χαίτας.
-
Δῶκε δʼ ἔπη κενὰ, δῶκε δὲ ήχον ἄτερθε νόοιο·
-
βήματὰ παῤ δʼ ἔϛησεν ὁμοίια μακρὰ βιβάντος·
-
Εδωλʼ οἶα φασὶν πέρι ἵπταθαι τὰ θανόντων,
-
Ἰὲ τὰ γʼ ὑπνȣ́ντων αἴσθησιν ὀνείρατα παίζι.
-
Ρ 2
-
* * *
-
673. ..
-
.ἈΜΕΝΗΝΗΝ ΘΕῸΣ ὌΝ
-
ηκ: Μ ε.
-
139
-
„ὐτὰρ ὁ εἴδωλον τεῦξʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων,
-
„Αὐτῷ τʼ Αἰνεία ἵκελον,· κα τέυχεσι τοῖον
-
655
-
6650
-
665
-
670
-
675
-
Καὰὶ
-
. .Οὕτω καὶ παῤ Ὁμήρῳ Ἰλ:
-
. ίχ. 9 ἐπὴὶ παραπλησίῳ τῷ σκοπῷ:
-
650
-
Τὸν δὲ σκπς, τῃς ρα ἐ τς ἀκνοπλαϛίας Αἦνίȣ ταύτη, τὸ ἐφι-
-
680
-
ξῆς δρᾶμα (ϛίχ. 68 727.) σαφῶς παρίϛησι. Τοῦ γὰρ ἐπικειμένȣ κιν-
-
δώȣ Τύρνον, δρασμῷ πρὸς γοῦν τό παρὸν, ἐξελέσθαι ἐφιεμένη, κατὰ τὴν
-
Ζηνὸς ὑποθήκίν, (ϛίχ. 650).
-
„„Αἶρε φυγῇ Τύρνον, παρεȣσῶν τʼ ἔξελε μοιρῶν·
-
Ἐπεὶ τὸν γεννάδαν δει ȣ̓χ κόντα πεισόμενον ὑποχωρήσειν, καὶ τὴν σω-
-
τηρίαν φυγῇ πραγματεύσασθαι, αὐτὸν καὶ ἄκοντα τȣ͂το παθεῖν μηχα-
-
νᾶταω· καὶ ἔϛὶ τὸ ἐπεισόδιον τόδε ποαιητιώτατὸν τε ἅμα καὶ ἀϛειὸπασον.
-
Στίχ: 677. .
-
. ΔΩΚΕ ΔΕ ἭΧΝ ἌΤΡΘΕ ΝΟΌΙΟ0· Ὡς ἐκ τȣ͂ λε-
-
γων δκȣ͂ντος δηλονότι, ̓χὶ τ͂ ἀκȣ́οντοις.
-
Στίχ: