-
ε
-
ἑ
-
μ
-
τν
-
Π Ὀ0ΥΪΡΓ.ΙΝΕΙ. ΒΒΛ.· ´
-
Ἀμτεηαλὼν προέηκʼ ἐς Πάλλανθʼ, ὧδʼ ἐπιλέξας:
-
Ἔθρι, αἰχʼ ἡμὸν βέλος, ὀξύτερόν γε διήκει·
-
Ἰ, ἀτὰρ ἀσπίδα περ ταυρείην, ἔκ τε σιδήρȣ
-
Καὶ χαλκȣ͂ ἐλατῶν, πυκινῶς πȣλύπλακα ȣ̓σαν,
-
Μἰεσατίν βάλεν· ἡ δʼ ȣ̓κ ἔγχος ἔερξ, αἰχμὴ δὲ
-
βῆ διὰ θώρηκος, μέσσον δὲ διήλασεν ἦτορ·
-
θερὸν ὁ δʼ ἄῤ έλος ἐξ ὠτειλῆς ἤλιθʼ ἀφεῖλκε,
-
ν γὰρ ἅμʼ ἁἵματι καὶ ψυχὴ ἀυτὴ συναπέπτη.
-
Δȣ́τησεν δὲ πεσὼν, ἀράβησε δὲ τέυχʼ ἐπʼ αὐτῷ
-
Ονήσκων δʼ αἱματόεσσιν ὀδȣ͂σʼ ἔλε δήιον ȣ̓́δας.
-
Τύρνος τȣ͂δε δʼ ὕπερθεν ἐπιϛὰς, τοιάδʼ ἔνισπεν.
-
Ἀρκάδες ἐξ ἐμέθεν τὰδʼ (ἔφη) μέμνηθʼ ἀγγεῖλαι
-
Ἐυάνδρῳ: Πάλλανθʼ ὡς ἄξιον οἱ ἀναπέμπω·
-
Εὶ ῥά τις ἐκ τύμβȣ τιμή τε παράκλησίς τε,
-
Τν δε χαρίζομαι· ὀυκ ὀλίγȣ δʼ οἱ ϛήσεται ἔμπης
-
Αἰνίȣ ξενίη: λαιῷ ποδὶ θλίψε δὲ, εἴπας,
-
Ἄπνȣν, καὶ ζωϛῆρα μέγαν βριθν τʼ ἀπεσύλα,
-
Τῷ ἐʼ ἀτασσθαλίη γέγραπτο· μιᾶς διὰ νυκτὸς
-
Αἰζηοὶ κτάμενοι, καὶ παϛάδες αἱματόεσσαι,
-
Ἕττʼ ἐῦς Ἐυρυτίων χρυσῷ πολλῷ ἐνιγλύψε.
-
Τύρνος τῷ δʼ ἐνάρῳ μέγα τʼ ἔυχετο, ἠδὲ γεγήθα.
-
Ὀυ ῥὰ νόος θνητῶν τὰ πέπρωται ὀπίσσω ὄιδεν
-
* * *
-
2259
-
510
-
Στίχ: ϛ77. ΤΩ Ἀ’ ἈΤΑΣΘΑΛΗ ΓΈΥΡΑΙΤΤ0 . .
-
Οὐδὲ
-
. Ἡ τȣ͂ τῶν Δαναῖδῶν
-
ρὸς, τȣ̀ς ἑαυτῶν γαμέτας οἶς· σνευνάζοντο, διαχρησαμένων, πλν μιᾶς
-
Τπέρμνήϛρας, ἥἤ τȣ͂ ὁμολέκτρȣ φεισαμένη Λυγκέως, μόνη παριέσωσεν. Ὅρα
-
δὲ τὸν μῦθον παρὰ Ἀπολλοδώρῳ, ἐς πλάτος διεξιόντι, Βιβλ. Β. Κεφ: Α.
-
. . ΥΣ ΕΥΡΥΤΩΝ . .
-
ν
-
. .Ὡς τὴν τέχνὴν οὗτος
-
σγαὸς ἐπνται ον γμωὼ ἀντ τε ἐ, κλζς Ερτς ἀαθ-
-
νώσκεσι τὸ μὲν κυριωνυμίαν ναι ( τὸ λόνος ) τὸ δὲ πατρωνυμαν( τὸ
-
-
-
525
-
Εὐρυτίδης) ἡγȣ́μενοι. Καὶ κατὰ τȣ́τȣς δʼ ȣ͂ν, ȣ̓δὲν ἧττον τὸ ἔπος ἐκτεθὲν
-
σώζοιτο.
-
Στ ἔρΣ ΤΩ Δ´ Ν Μ Τ ΎΕΤ0. ..
-
. .Ὡ-
-
ατως καὶ πας μήρρ ἀπὸ Τατρίλνεν ἀεν ἘΕκτωρ τὰ Ἀκί
-
πλα συλήσας, ἔυχετότε, κὶ τȣ̀ς ἀρφʼ ἀυτὸν μετὰ γήθȣς εἰς μά-
-
χν παρέθηγε μέγα ἰάχων, ἕως οὖ καὶ ἀυτὸς ἐπέλθοι αὐτοῖς ὁπλισάμε-
-
νος. Ἰλ: . ϛίχ. 185.
-
Ἀνέρες ἐϛὲ φίλοι μνήσασθε δὲ θȣ́ριδος ἁλκῆς
-
Ὅφῤ ἄν ἐγὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἔντεα δύω
-
„Καλὰ, τὰ Πατρόκλοιο βν ἐξενάριξα κατακτὰς.
-
Ὅ δὴ καὶ Θέτις ἡ μήτηρ τῷ ὑῖ προσαγγείλασα, καὶ ἅμα δὴ παραμυθȣ-
-
μάη, ἴφασκιν: λ: Σ. ϛίχ. 132.
-
Αυτὸς ἐχων μσν ἀγάετι. Ὁδὲ φημὶ
-
„Δηρὸν ἐπαγλαῖεῖσθαι, ἐπεὶ φόνος ἐγγύθεν ἀυτῷ.
-
εθ ο ερΕ ΕΕῚ συ ι
-
ρ ἱξ·
-
520
-
530
-
δηλ: ἀνοσιȣργήματος, τῶν ἐπὶ τῆς ἀυτῆς νυκτὸς, ὑποθήκῃ τȣ͂ σφῶν πατ-
-
Στίχ: 5. .
-
55
-
Ὀλυμπ. Ε. Ι.
-
Σύμβολον δ’ ̓τις ἐπιχθονίων.
-
β. Ι.
-
„Πιϛὸν ἀμφὶ πράξης ἐσ-
-
σομένας εὗρε Θοθεν
-
„„Τῶν δε μελλύντων τετύφλωνται φράδαι.
-
Στίχ: