-
Π. Ὀ0ΥΪΡΓ. ΙΝΕΙ. ΒΙΒΛ. Θ´.
-
Ταχθεὶς πρόθε πυλῶν, πυρὰ τʼ ἀμφί γε τείχεσι καίειν.
-
Ἑπτὰ δὶς ἄῤ Ῥοτόλοι φυλάκων ἔσαν ἡγεμονῆες
-
Λεκτοὶ, τοῖς δʼ ἑκατόν γε νέοι παρέποντο ἑκάϛῳ,
-
ΚΧρυσῷ τʼ ἐκπρεπέες, καὶ πορφυρέοισι λόφοισιν.
-
Οἱ μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς θέον ἔνθα ὶ ἔνθα,
-
Οἱ δὲ τʼ ἐπὶ χλοίης καταχεύμενοι οἷνον ἄφυσσον,
-
Χαλκȣ͂ς κρητῆρας τʼ ἐκένȣν· πυρὰ δʼ ἐκσελάγιζεν·
-
Οὖροι δʼ ἐγρηγορτὶ ἀθύρμασι νύκτα διῆγον.
-
Πάντα ὑπὲρ τάφρȣ τάδʼ ἑώρων Τρῶες, ἰδʼ ὅπλοις
-
Αἰπὰ ἔχεσκον· ἄτερ δειμȣ͂ δʼ ἔμπης ȣ̓κ ὄντες,
-
Εὖ ῥὰ πύλαις, γεφύραις τε, ἐπάλξεσί τε προτὶ εἵχον
-
Σὶ βελέεσσιν, τȣ̀ς Μνεθεὺς ὀξύς τε Σερέϛης
-
Ἄμφεπον· Αἰνείας γὰρ τὼδʼ, αἴκέν τι δεήσῃ,
-
Ἄμφω ὁπλοτέροισιν ἐπέϛησʼ ἡγεμονεύειν.
-
Πρὸς τείχεσσιν ὅλη δὲ φάλαγξ λελαχυῖα φυλάσσιν
-
Εἵατʼ ἀμειβόμενοι, μέρος κεν ἕκαϛος ἀμύοι.
-
Νῖσος ἔν ὁυρος πυλεῶνος, καρτερὸς ὅπλοις
-
Ὕρτακίδης, (Τὸν πέμψʼ Αἰνείᾳ ὀπάονα Ἴδη
-
Θηροβόλος, βέλεσιν ταχν, ἰοῖς τε πτερόεσσιν. )
-
Ἐυρύαλος δʼ ἔμπλν ἀυτῷ ἐπιέσετο, εἶδος
-
Αἰνεάδων κάλλιϛος, οἵ ὅπλα Τρώϊα δντο.
-
Πῖς ὁ δʼ ἐν ὥρῃ, πρῶτον ἴȣλον τῆμος ἀμείβων.
-
Τοῖν δ εἷς θυμὸς ἔν, χάρμῃ δʼ ἀΐσσετον ἶσοι.
-
Τόφα δὲ κ ϛαθμῷ κοινῷ πυλεῶνʼ ἐφεώρων,
-
Νϊσος ἄῤ ον: ζῆλον Θεόι, εἶπεν, τόν μοι ἐνῆκαν,
-
* * *
-
165
-
170
-
175
-
Στίχ. 184. .
-
.ΠΡΩΤΤΝ 0ΥΛΝ . .
-
185
-
Ἐυρύ-
-
..Οα ρe: ρτr
-
ε ο ;τε ἐρν, ὡς ἔγγον πελάσαι τῇ τȣ͂ Μάρωνος
-
λέξει:
-
ἔΑξυρον εἶδος ἕχων, ἐν πρώτῃ παῖς ἔτι ἥβῃ.
-
Ἐπεὶ δὲ σεσημείωται μήπω τό τηνικαῦτα τοῖς ρωίκοῖς τὸ τȣ͂ ξυρᾶσθαι
-
ἔθος παρεισφρηκέναι, τὸν δέ τοι Ποιητὴν κατὰ τὸ εἰωθὸς ἐπʼ αὐτȣ͂ γίνεσθαι
-
φθέγξασθαι, διὰτȣ͂το ȣ̔τως ἡμῖν ἔδοξεν ἀποδȣ͂ναι,ὡς ἀπεδώκαμεν.
-
Στιχ:185. ΤΙΝ Δ’ ΕΣ ΘΥΜῸΣ ἜΗΝ, ΧΑΆΡΗ Δ’ ἈΣΣΕΤ0Ν Σ0Ι.
-
Παραπλησίως Ἰλ: Π. ϛίχ. 219.
-
„„Πάτροκλίς τε καὶ Αὐτομέδων, ἕνα θυμὸν ἔχοντες
-
„„Πρόθεν Μυρμιδόνων πολεμιζέμεν.
-
Στίχ:Β7.... . ΖΗΛΝ . .
-
βλ.
-
αΕΝῚ Ν ι ἈΗr Αντ
-
κἰνητον μὲν ἀνθρώποις εἶναι τὴν θέλησιν, πάντες ὅσοι τὴν ψυχὴν θεῖον
-
τι ἐν ἡμῖν εἶναι καὶ ἀμιγὲς λης, ὀρθῶς πεφιλοσοφηκότες, ἐπέγνωσαν· τὸ
-
γεμἰκν καὶ ἀυτοῤῥεπῆ πεφυκέναι, ȣ̓χ ὁμοίως· ἀλλὰ τὴν μὲν πρὸς τὰ καλὰ
-
ῥοπὴν θεόθεν ἥκειν ἀνθρώπῳ, καὶ οἱ ἐν σκότει τῆς πολυθείας τυφλώτ-
-
τοντες ἔκριναν, ὴν δʼ ἐπὶ τὰ κακὰ, ἔκτε διαϛροφῆς τȣ͂ ἐν ἡμῖν λόγȣ, ἐκ
-
τῆς τȣ͂ πάθȣς ἐπιβολῆς κ, ἰσχύος, τὰ πολλὰ κρατιϛεύοντος, τὸν λόγον
-
δαθλ͂ντοε, μάλιϛα ἦρτῆσθαι ὁμόλογον. Κακȣ͂ γὰρ πάντη τὸ θεῖον ἀμέ-
-
τοχόνε δὴ ϗ ἀναίτιον. Καὶ ῆ͂τʼ ἄρα ἐϛὶ, περὶ οὗ ὁ Μάρων τὸν Νῖσον ὧδε ποιεῖ ȣ̓
-
καλῶς ἐνδοιάζοντα. Ἔγκειταί μοι φησὶν, Εὐρυάλῳ σνοαρίζων, διάνοιάτις,
-
φίλε, πράξεώς τινος κατατολμῆσαι θρασυτέρας ἐυτόνως λίαν ἐπείγȣ-
-
σα· πότερον δὲ ἄρα, ἐκ Θεῶν μοι ἅυτη, ἤ ἐκ τȣ͂ ἐν ἐμοὶ Δαιμονίȣ, ἤτοι ἐκ
-
τῆς ἐμῆς ψυχῆς, τὴν ἀρχὴν ἐϛὶν ἔχȣσα;
-
180
-
Στίχ