-
Π. ὈΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙΒΛ. Η.
-
Σοί με συνῆψαν, σν Μοίρῃσι δʼ ἑκόντα γʼ ἐπεῖξαν.
-
Δάρδανὸς Ἰλιακῆς πόλεως γε πατήρ τε δομεύς τε,
-
Φὺς Ἀτλαντίδος (ῇ Γραικὸι φασὶν) ἐ Ἰλέκτρης,
-
Ἥκετο εἰς Τεύκρȣς. Ἰλέκτρν γὰρ μέγας Ἄτλας
-
Τίκτεν. ὃὁς αἰθερίȣς ἀνέχει κύκλȣς ἐπὶ ὤμων.
-
Ὑμῖν δʼ Ἑρμείας γενέτης λευκώλενος ὅν περ,
-
Μαῖ ἀποκυσσαμένη, Κυλλήνης χεῦεν ἀνʼ ȣ̓ρος.
-
Μαῖαν δʼ (ἰ πίϛις πύϛει τις ὀφείλεται·) Ἄτλας,
-
Ἄτλας γείνατο ἀυτὸς, ὅς ȣ̓ράνιʼ ἄϛρα φοραίνει.
-
Τὼς γένος ἀνδεδίχαϛαι, ἑνός περ ἀφʼ αἵματος ἀμφοῖν.
-
Τοῖς δʼ ἐπὶ θάρσνος, ȣ̓ διὰ ἀγγελίης, ἤ τέχνης,
-
Πρῶτʼ ἀπεπειρασάμηνʼ ἀυτὸν δὲ μʼ ἐγὼ, ἰδʼ ἐμόν τε
-
Κρὰς παραβαλλόμενος, λιπαρὴς τεὸν οἵἶκον ἱκάνω.
-
Δαύνιον ἔθνος τȣ͂το σε δηϊοτῆτι τὸ σεῦον,
-
Αἴχʼ ἡμᾶς ἐνθένδʼ ἀπελάσσῃ, ȣ̓δὲν ἀπέϛαι
-
Τȣ͂ μὴ ἑσπερίν ο γʼ ἀυτῷ πᾶάσαν ὐπάξειν,
-
Πντον θʼ ὅσσος ὕπερθεν, ἔνερθέν τʼ ἀμφὶ ῥὰ χεῖται.
-
Δέχνυσοʼ χεῖρα δὸς· ἐϛʼ φθιμʼ ἡμῖν ἐνὶ χάρμαις,
-
Στέρνα τε καὶ ἦτορ. καὶ πεῖραν δȣ͂σα δὲ ἥη.
-
Ὡς ἔφατʼ Αἰνείας· ἐνέποντος ὁ δʼ εἷδος ἰδʼ ὄσσε,
-
Καὶ δέμας ἐκτενέως παπταίνων πάντοσε πάντῃ,
-
ἶπε διὰ βραχέων· ὡς χαίρων φέρτατε Τευκρων
-
Δέχνυμʼ ἐγώ σε, ἀτὰρ γιγνώσκω· ὡς ῥὰ τοκῆος
-
Ἀγχίσȣ μεγάλȣ πεμπάζω φθέγμα καὶ ὄψιν.
-
Μέμνημαι γάρ τοι κάσιος κράτος Ἱσιοναίης
-
Λαομεδοντιάδὴν Πρίαμον ποτὲ ἱϛορέοντα,
-
Ἀλθόντʼ εἰς Σαλαμῖνα καὶ Ἀρκαδίης ἐπιβῆμεν.
-
Τόφρα δʼ ἵȣλοι πρῶτα γένειον ἐμοὶ περιήνθουν.
-
Στίχ: 157. .
-
* * *
-
21
-
ε45
-
Στίχ: 159. .
-
ʼτΤΑΙΝΩΝ ΠΑΆΝΤΣΕΠΑΆΝΤΗι, Περέργς δηλ: ιὰ
-
τȣ͂ ἀνδρὸς μόρφωσιν περισκοπῶν, κὶ πςὸς τὸ τ͂ γεννήτορος εἶδς παρε·-
-
βάλων Ἀγχίσȣ, ȣ̓ τὸν τύπον ἦν ἔτι ἐνδιασώζων τῇ μνήμῃ, ὡς φάσκων
-
πρόεισι.
-
Στίχ: 165 166. ΜΜΙΝΗΜΑΙ κτ: Λαομέδων σιώνὴν τὴν θυγατέρα Ποσειδῶνι
-
ἐυξάμενος, ὑπὲρ ἀπαλλαγῆς τῆς καταποντιζομένης ἁυτȣ͂ πόλεως, θαλασ-
-
σίῳ κήτει ἐκ χρησμȣ͂ δοθὲντος προβάλλεται. Ταύτὴν δὲ Ἑρακλῆς περισώ-
-
ζει, ἐπʼ ἀμοιβῇ τῶν Λαομέδοντος ἵππων Ἀγνωμονηθεὶς δὲ ὑπὸ τȣ́τȣ, πο-
-
λιορκεῖ τὴν πόλιν ἀυτῷ. καὶ δὴ ἐκπορθήσας τε, καὶ ἀνδραποδίσας, Ἑ-
-
σινὴν Τελαμῶνα δωρεῖται γέρας τῆς ἀριϛείας, τὸν οἱ συκράμενον· ἅμα
-
δὲ ϗ, τὸν ἀδελφὸν ἀυτῇ Ποηάρκὴν ἐπὶ λύτροις αἰτησαμένῃ ἀφίησι, τὸν ἐ-
-
πικληθέντα Πρίαμον ἐντῦθεν ἀπὸ τῆς πράσεως. Πρίαμος· οῦ μετὰ χρό-
-
νον, κατʼ ἔντευξιν τῆς ὁμαίμωνος ἐπὶ Σαλαμῖνα κατάρας, ἦς Τελαμὼν
-
ἧρχεν, ἐπέβη προσωτέρω καὶ Ἀρκαδίας, ἐφʼ ἦς Ἔυανδρος ἐβασίλευε. (περὶ
-
τȣ́των μέτιθι Ἀπολόδ Βιβλ: Β. Κεφ: Ε καὶ Κεφ: Ζ ) Κἀνταῦθα τοίνν
-
Ἐυάνδρῳ τȣ̀ς περὶ Πρίαμον ἐγένετο Τεύκρȣς θεάσασθαι, Σν οἷς κὶ Ἀγ-
-
χίσί, πρωθήβῃ τότε τυγχάνοντι.
-
Στίχ: 15ς ἙΛΘΤ· ἈΣ ΣΑΛΑΙΝΑ, καὶ Ἀρκαδίης ἐπιβῆμεν. Η Σαλαμὶς
-
Νῆσος ἦν καὶ πόλις πρὸς τῇ Ἀττικῇ κειμένη, περὶ ἥν ὕϛερον Ἕλλινες κα-
-
β. Η´.
-
150
-
155
-
160
-
κ65
-
Θαύ-
-
. . ΚῚ ΠΕΙΡΑΝ ΔΟΥΣ Δ ἮΗ. Ἐπὶ τ͂ δικαετȣ͂ς
-
Τρωῖκȣ͂ πολεμȣ.
-
40