-
Π. Ὀ0ΥΪΡΓ. ἈΝΕΙ. ΒΙΒΛ. .
-
Ἐν ῥὰ Θεῶν τεμένει, πατρωΐȣ οἵ τʼ ἐπὶ θώκȣ
-
Ἥμενος ἥρως τόφρα Λατῖνος δέχνυτο Τεύκρȣς,
-
Τȣς δʼ ἐσεληλυθότας μύθοις ἐρέεινʼ ἀγανοῖσιν:
-
Ἔσπετε Δαρδανίδαι, (Σφετέρη ȣ̓ γὰρ πόλις ἀγνὼς,
-
Οὐ γένος· ȣ̓δὲ πλεῖτε ἄϊϛοι λαῖίτμα θαλάσσης. )
-
Τίπτʼ αἰτȣ́μενοι; ἠὲ ῥὰ ἥντινʼ ὑμεῖς κατὰ χρείαν,
-
Θῖνας ἐπʼ Αὐσονίȣς διὰ τόσσȣ ἐκέλσατε πόντȣ;
-
Εΐτʼ ἀλαλήμενοι, εἴτε σάλοιο βίῃ ἀχθέντες,
-
(Οἴα ῥὰ συμβαίνει ἐφʼ ἁλὸς πλωτῆρσι βαθείης·)
-
Ὄχθας εἰσδῦτες ποταμοῖο κιχάνετε ὅρμον,
-
Πὴ φύγετε ξενίν, μηδʼ ἀγνοέοιτε Λατίνȣς,
-
Τὸ Κρόνȣ ἔθνος· ὅ ȣ̓κ, ἀέκον, θεσμῶν τε ἀνάγκαις,
-
Ἀλλʼ ἔσθʼ, ὡς πάρος, ἵσον ἕκητι Θεȣ͂ ἐθελήμως.
-
Ἦ δʼ ἄῤ ἐγὼ μέμνημαι, (ἕωλος δʼ ἥσʼ ἔνι φῆμις.)
-
Τηραιȣ̀ς φάσκειν Ἀυρώγκȣς, ὡς πρόπαρ ἔνθεν
-
Δάρδανος ἐκγεγαὼς Θρυγίας ἐσαφῖκτογε χώρας,
-
Θρηϊκίν τε Σάμον· Σαμοθρήκην τὴὺ ὀνόμηναν.
-
Τὸν δέ περ ἐ Κορύτȣ Τυῤῥηνῆς δέξατο ἕδρης,
-
Χρύσεα νυν γε πόλοιο ἀνάκτορα ἀϛερόεντος,
-
ἭὍς ῥὰ Θεῶν βωμοῖσιν ἀριθμὸν ἐπὶ προταέξει·
-
φβον κολάσεως, μήτε δῒ ἐλπίδα βραβείȣ προκειμένȣ, ἀλλʼ αὐτιν δὶ ἁυ-
-
τὴν κατορθȣ͂ν· οἵαν δήπȣ ȣ̓κ ἄλλοτε,. ἤ ἐν τῷ ἐπὶ Κρόνȣ χρυσῷ μυθευ-
-
ομένῳ αἰῶνι (ὅρα Αἰν. ϛ. ϛίχ. 864 ) εὑρεθῆναι τις φήσειεν.
-
. ἈὙΡΩΆΓΚΟΥΣ. τῶν Αὐρώγκων, ἤ Αὐ-
-
ρȣ́γκων Δῆμε, τῶν ἐν Ἰταλία ἦῇ ρχιότατος. Αὕσονες ἐυχὸν ἀὐτὸι, 5
-
τοῖς Αὔσοσιν ἀνάμικτοι εἰς γένȣς κοινωνίαν ἑνὸς, κατʼ ἀρχὰς μὲν τν με-
-
ταξὺ Κιρκαίȣ Ἀκρωτηρίȣ, καὶ Καμπανίας παραλίαν ἔχοντες, ἔνθα τὸ
-
παλαιὸν ἵδρυτο Λάτιον, ( Ἀνωτ ϛίχ. 39) ἶτʼ ἐπὶ μᾶλλον πλατνθέντων
-
αὐτοῖς τῶν ὁρίων, τὴν ὅλν φέρονται περισχόντες Ἰταλίαν, ἤτις καὶ Αὐ-
-
σονία ἐκράτησεν ὀνομάζεσθαι. (. Αν: ϛίχ. 8.) φλοπόλεμον δὲ τὸ τῶν
-
Αὐρώγκων ἔθνος ν, καὶ τῶν μεγέθει το καὶ ῥώμῃ, καὶ ὄψεως δεινότητι
-
πολὺ τὸ θηριῶδες ἐχȣ́σῃ φοβερώτατον. (Διονύσ. Ἀλικαρν. Βιβλ: ϛ. τῶν.
-
ωμ. Ἀρχαιολ.)
-
2οʼ ΔΑΡλΑΝΣ ἘΚΤΕΓΣ κτ: τὴν ἀνέκαθεν Ἰταλῶν μεταξὺ καὶ
-
Τρώων κινωνίαν τȣ͂ γένȣς καὶ οἰκειότητα (περὶ ς ρα και Γ. Αἰν: ϛίχ-
-
178.) ἀναπεμπαζόμενος ὁ Λατῖνος, ἔυνοιάν τε συγγενικὴν τοῖς Τρωσὶν ὑπισ-
-
χνεῖται, καὶ εἰς ξενίαν ἀυτȣ̀ς προσκαλεῖται φιλόφρονα.
-
205
-
2Ι0
-
215
-
220
-
Ὦς
-
ρεῖν καὶ πράττειν τὰ δίκαια. Ἀρετῆς γὰρ ἀκρότης αὕτη, τὸ μήτε διὰ
-
Στίχ:. 219. ΓΡΙΥΣ .
-
Στίχ:
-
* * *
-
207
-
Στιν ρ οιιρ: α η ς ε έε τέ !
-
Ποιητὴς διέϛειλε προσθεὶς τὸ ἐπίθετον. Ἐκλήθη δὲ Σαμοθράκη ( ἡ Νῆσος )
-
ἀπὸ τῶν Σαμίων, καὶ τῶν Θρακῶν· (Στέφ. Βυζ.) ἐκαλεῖτο δέ πρότερον
-
Δαρδανία, ἀπὸ Δαρδάνȣ δηλονότι τȣ͂ μετοικήσαντος.
-
α τ τε τττεε; ετεε
-
ο ὁ Δάρδανος, μετασχȣ͂σα τῆς κλήσεως· (ὅρα Γ. Αἰν. ϛίχ. Ι80. )
-
ικν
-
.ΠΟίΛΟΙΟ ἈΝΑΆΚΤΟΡΑ .
-
. . Πῶς, δʼ ̓περ ἐν
-
δȣ Δάρδανον Ανείας κατιδὼν ἐθεάσατος Ταȣβμάννος ἠπόρησεν ὁ Σχολι-
-
αϛὴς, ἀλλʼ ὁ τῶν τριῶν εἰς τὰ τρία διαμερισμὸν τὴν ἀπορίαν ἀυτῷ δέ-
-
λυσε· τὸ μὲν γὰρ πνεῦμα, φησὶν, ἐν ȣ̓ρανῷ· τὸ δὲ σῶμα, ἐπὶ τῆς γῆς·
-
ἡ δὲ σκιὰ, ἤτοι τὸ εἴδωλον, ἐν Ἕδȣ. (ὅρα Γ. Αἰν: ϛίχ. 71)
-
Ββλ. .
-
-
Στίχ: