-
Π. ὈΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙ. ´.
-
291
-
ὉὩς φάτο· πατρὸς ὁ δʼ ἄῤ μεγάλȣ ἐπιπείθετʼ ἐφετμαῖς.
-
Αὐτίκʼ ἔπειθʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα.
-
Ἀμβρόσια, χρύσεια, τὰ μὶν φέρον ἐφʼ ὑγρὴν,
-
Ἐδʼ ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν, ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο.
-
Εἵλετο δ’ ἄῤ ῥάβδον τῇ ψυχὰς ἐξ Ἀΐοαο
-
ὈὩχρώσας καλέει, τὰς τʼ ἅυ ἐπὶ τάρταρα πέμπει·
-
Κʼ ἠ μὲν ἐπεγχέυει ὕπνȣς, ὑπνȣ͂ντα δʼ ἐγείρει.
-
Καί γε θανȣ͂σι τέως ὄσσωνι φάεα σφραγίζει.
-
Τν μετὰ χερσὶν ἔχων, σύναγέν τʼ ἀνέμȣς, νεφέλας τε
-
Νήχεθʼ ὁμιχλώδεις ἤδη πτηνὸς δὲ κόρυμβον
-
Ἑίμφα ἀφιξάμενος, πλευρώματα ὄρθια λεῦσσε,
-
Τρηχέος Ἄτλαντος, πόλον ὤμοιν ὅς κατερείδει·
-
Ἄτλαντος νεφέεσσιν ὅτȣ περ ὑπαὶ δνοφεροῖσι,
-
Νωλεμὲς αἰεὶ κρὰς πιτυηφόρον ἐϛεφάνωται,
-
Ἐνοελεχῶς δε γε βάλλετʼ ἀήταις, ἠδε τε ὄμροι
-
Καὶ ῥὰ χιὼν πυκνὴ ἕο ὤμȣς ἀμφικαλύπτει,
-
αὶ ποταμοὶ γένυος γηραιȣ͂ δʼ ἐκκαταχεῦνται,
-
Ἀυτὰρ κρυϛάλλοις φρικτὴ ῥιγȣ͂ται ὑπηνη.
-
Ἔνθʼ ὁμαλῶς κατπτὰς πρῶτον Κυλληύιος ἔϛη.
-
Ἔνθεν δʼ ὁρμήνας ὅλος ὑψόθεν ἔμπεσε πόντῳ,
-
έυατʼ ἔπειτʼ ἐπὶ κῦμα λάρῳ ὄρνιθι ἐοικὼς,
-
Ὅς τε κατὰ δεινȣ̀ς κόλπȣς ἁλὸς ἀτρυγέτοι
-
Ἰχθῦς ἀγρσσων, πυκινὰ πτερὰ δέυεται ἅλμῃ·
-
-
* * *
-
250
-
265
-
270
-
275
-
2830
-
3
-
Τὼς
-
δρόσῳ μιγείς τῇ θυγατρὶ Κέκρσπος ὑὸν ἔχεν, ὡς Πτολεμαῖος ἱϛορ͂ παρὰ
-
δύμ ἐν τς τέτῳ ἁναςαρμέναιε εὰ τὰ μήεȣ Σημιώσεσν
-
Στίχ: 270. ΤΡΧΕΈΣ ἌΤΛΑΝΤΣ ΠΟΛΟΝ ΜΙΝ .. . . Ἄτλας ὁ Ἰαπε-
-
τȣ͂ καὶ Ἀσίας (Ὅρα Α Αἰν. 7ο.) καὶ βασιλεῦσαι Μαυρσίων ἱϛόρηται,
-
καὶ περὶ τὴν Ἀϛέρων διάγνωσιν πȣδὴν καταθέσθαι, ἐξ οὖ καὶ φέρειν τὸν
-
οὐρανὸν ἐπʼ ὤμων μεμύθευται. ὗτος, καθʼ ἕτερον μῦθον, τὸν Διὸς Περ-
-
σέα, τὰ τῶν Ἑπερίδων μῆλα ἀναζητȣ͂ντα τῆς παῤ ἑαυτῷ ξενίας μηδα-
-
μῶς ἀξιώσας, εἰς ὄρος τὸ κατὰ τὰ δυτικώτατα τῆς Ἀφρικῆς ὑπερτεῖνον,
-
διὰ τῆς Τοργονείȣ κεφαλῆς, πρὸς αὐτȣ͂ Περσέως μεταπεποίηται. Προσ-
-
φυῶς ον ὁ Μάρων ἐνταῦθα, διὰ τῶν μελῶν τȣ͂ ἀνθρωπίνȣ σώματος, Ἑῶν
-
πλευρῶν, τῶν ὤμων, τῆς κεφαλῆς, τȣ͂ γηραιȣ͂ γένυος, τῆς ῥιγȣ́σης ὑπὸ
-
χιόσι τε καὶ κρυϛάλλοις ὑπἰύης, τὸ ἐξ ἀνθρώπȣ ὄρος ἀνάπαλιν ἡμῖν ἐξ
-
ὄρȣς μετανθρωπίσας, ἀντίϛροφον τὸν μῦθον ἔδωκε κατοπτάνεθαι.
-
Στίχ: 277. ... ΚΤΛίΝΙ0Σ. . .. Κυλληη ἔρος ἐν Ἀρκαῶα πρὸ τῆε
-
Ἀχαίας, τῶν ἐπὶ τῆς Πελοποννήσȣ τὸ ὑψηλότατον. Ἐκ δὲ τȣ́τȣ ὁ Ἑρ-
-
α Εΐξ έ. ἔτ τν τεν κε τκνηεε. ν κη.
-
„ἙΕρμὴν ὕμνει Μȣ͂σα Διὸς καὶ Μαιδος ὑὸν,
-
Κυλληύης μεδέοντα, καὶ Ἀρκαδίης πολυμήλȣ
-
„γγελον ἀθανάτων κτ:
-
Στίχ: 278. ἜΝΘΕ Δʼ ὉΡΜΗΝΑΣ. . . . . Ἐκ τῆς τȣ͂ Ἄτλαντος ὅρȣς κορυ-
-
φῆς δηλ: ἐφʼ ς ἔπτη τὸ πρῶτον, μιᾷ δὴ ῥύμῃ ἐπὶ τὴν ὑποκειμένὴν θά-
-
λασσαν ἑαυτὸν καθῆκε. Καὶ ταῦτα δὲ τὰ ἔπη, ( ὥπερ καὶ τὰ ἀνωτ:
-
ϛίχ. 250.) ἐπὶ λέξεως Ὁμηρικὰ· Ὀδ Ε. 553.
-
„„Πιερίην δʼ ἐπιβὰς, ἐξ αἰθέρος ἔμπεσε πόντῳ
-
Σέυατʼ ἔπειτʼ ἐπὶ κῦμα κτ
-
Στίχ: