-
Π. ὈΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙΒΛ. Γ.
-
Τ δʼ ἀγχȣ͂ δεινὰς βροντὰς ἀπερέυγεται Ἄιτνη.
-
τοτὲ μὲν νεφέλην ἐκρήγνυσʼ ἀχλυόεσσαν,
-
Δίνῃ ἐλισσομένην καπνώδεὶ αἰθαλοέσσῃ,
-
Τλώσσαις τε φλογέοις λιχμᾶται ὑπέρτατα ἄϛρα·
-
Ἀλλοτε δὲ σκοπέλȣς, καὶ ἀνάσπαϛʼ ἔγκατα ȣ̓́ρευς
-
Ἐξαπερευγομένη, μυδρώδεις λᾶς ἀναείρει,
-
Στρομβεῖ τʼ ἠερίῳ ϛονάχῳ, μυχόθεν δʼ ἐκζείει.
-
Φήμη Ἐγκελάδοιο δέμας ψολόεντι κεραυνῷ
-
Ἑμικαές δεομῆθʼ ὑπένερθʼ ὄγκȣ τοσσȣ͂δε·
-
Τὼς δʼ Ἄτνν μεγάλην ὴ βρίθει ὕπερθεν ἐȣ͂σα,
-
Πῦρ διαπνεῖν ῥηγμῖσι καμίνων· ἕυτε δʼ ἐκεῖνος
-
Κεκμηὼς ὑπὸ ἄχθος ἀμείβει θάτερον μον,
-
Τῆμος Θρινακίν πᾶσαν τρομέειν βρομέȣσαν,
-
Καπνῷ δʼ αἰθαλόεντι πόλον κατὰ πάντα καλύπτειν.
-
Νυκτός δʼ ὑλαίαις σκνȣ͂ντες ἐρέψεσι κείνης,
-
Ἄγρια ἄττα πέλωῤ ἀνέτλημεν, δεινά τε πολλὰ,
-
Ὀυδʼ ὅ, τι θρȣ͂ν τοσσόνδε παρείχετο ἦν κατιδέσθαι.
-
Ὀυδὲ γὰρ ἀϛρῷον σέλας, ȣ̓δʼ αἰθὴρ ὑπέφωσκεν·
-
Ἀχλύς δʼ ȣ̓ρανὸν εἶχε· καὶ ἀυτῆς τόφρα Σεληύης
-
Νύκτα δὶ ὀρφναίην νεφέεσσι καθείργνυτο φέγγος
-
2
-
* * *
-
240
-
εῆς
-
πνέοντος, τὰ περὶ τὴν Αἴτνὴν συμβαίνοντα ὁʼ Ποιητὴς ὑπογράφει· τὸν τῇς
-
Τῆς τιναγμόν τε καὶ κλόνον, τὸν ἐξηχȣ͂ντα μυκηθμόν τε καὶ γόον, τὸν
-
ἐκθρώσκοντα γνοφώδη καπνὸν, τὸ ἐκ τȣ͂ κρατῆρος ἀναδιδόμενον πρ.
-
κτ: τῷ περιαδομένῳ μύθῳ τὰ ἐκ τῆς φύσεως περιαμπέχων συμπτώμα-
-
τα. Σημείωσαι δε, ὅτι Πίνδαρος ἀντί Ἐγκελάδου ταῖς Αἰτναίαις φλοξὶν ὑ-
-
ντ εόετο ὁτθεέτεε :τ ετ
-
τως ἐν τέλει τȣ͂ ϛ. Κεφ. Τυφωεῖ ( ὅν Τυφῶνα ὀνομάζει ) τὸ ἐν Σικελία
-
τῆς Αἴτνης ὄρος ἐπιῤῤίψαι τὸν ῆνα μυθολογῶν. Ἀλλʼ ὁ ἡμέτερος τῷ Ὀρ-
-
φεῖ ἔοικε παρακολȣθῶν, τῷ τὴν Τργλώχινα Σικελίαν Ἐγκελάδοιο Νῆσον
-
ἀποκαλȣ͂ντι. ( Ἀργοναυτ: ϛίχ 4β.)
-
„Ἀυτὰρ ἐπεὶ Λιλύβαιον ἐπέσχομεν, ἠχέτα πορθμὸν
-
Τριγλῶχινά τε νῆσον ἐπέσχομεν, Ἐγκελάδοιο
-
„ἰτναίη φλὸξ σφίν ἄρ ἐρητύει μεμαῶτας.
-
Καθάπερ οὖν καὶ ὁ Καλαβρὸς ( Παραλ: Ε. ϛίχ. 639.)
-
„ἶος πȣ τὸ πάροιθε Διὸς ϛονόεντι κεραυνῷ
-
„γκέλαδος δέδμητο κατʼ ἀκαμάτοιο θαλάσσης,
-
Θρινακίης ὑπένερθεν, ὅλη δʼ ὑπετύφετο νῆσος.
-
Στίχ; 609. ΝΥΚΤΌΣ Δʼ ὙΛΑΙΆΑΙΣ. . . . ἘΡΕΕΣΙ. . . . ὄυκȣν τῶν νηῶν ἀπο-
-
βάντες, κἀκ τῶν ἐν τῆ ὕλῃ δένδρων σκὴνοποιήσαντες· πῶς γὰρ ἄν ἐν ̓τω
-
φρικώδεσιν ἀπεθάῤῥησαν; ὑπὸ δὲ ἀγκῶνι τινὶ τῶν ἐκεῖσε, σνηρεφεῖτε
-
καὶ καταπύκνῳω ὑφορμισάμενοι, καὶ τν χαλεπν ἐ̓κείνὴν νύκτα διαγα-
-
595
-
500
-
605
-
56Υ0
-
γόντες.
-
Στίχ: 62. ὈΥΔ ΤΑΡ ἈΣΤΡΩΟΝ ΣΕΛΑΣ κτ: Παραπλήσια τοῖς περὶ τὸν Ὀ.
-
δυσσέα ἐκσε τακθεῖσι σνέβαινεν. Ὀδνσ. Ι. ἐίχ. .
-
„ἔνθα κατεπλέομεν.
-
Νκτα δὶ ὀρφναίν. ȣ̓δὲ πρȣ̓φαίνετʼ ἰδέθαι
-
„Ἀὴρ γὰρ παρὰ νηυσὶ βαθεὶʼ ἦν, ȣ̓δὲ Σεληώη
-
„„υρανόθεν πρȣ́φαινε κατείχετο γὰρ νεφέεσσιν.
-
Στίχ.