-
-
-
Π. ΜΟΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙΒ. Τ.
-
Καὶ λίμνας τʼ Ἀΐδȣ, νῆσον τʼ Αἰαίης Κίρκης,
-
Πρίν κεν ἐπʼ ἀσφαλέος χθονὸς ἐξέοι Αϛυ δομῆσαι
-
Σήματʼ ἐγὼ φράσομαι, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλεο σῇσι.
-
Εὖτʼ ἄν μερμαίρων ἰδίᾳ ποταμȣ͂ κατὰ ῥεῖθρα,
-
ῦν μεγάλην τέτμῃς, πρίνοις ὑπὸ ταῖσι παῤ ὄχθαις,
-
δὲ γόνȣς προκέοιτο τριήκοντʼ ἐκ ῥὰ τεκȣ͂σα,
-
Ἀργῆς δʼ ἀργήεντα τέκη ἀμφʼ ȣ̓θατα ἴη,
-
Κῶρος ὅδʼ Ἄϛεος, ἠδʼ ἄμπαυμά σοι ἔμπεδον ἄθλων.
-
Μηδὲ σὺ ἐσσομένας δαιτῶν δειδίσσεο δήξεις.
-
Μοῖραι ὁδὸν τέτμωσι, παρακληθείς τε Ἀπόλλων.
-
Τάς δʼ ἄρα γαίας, καὶ τάδε Ἰταλίδος πέρατʼ ἀκτῆς,
-
Ἀμφʼ ἥν ἡμετέρȣ πελάγȣς περιχέυεται οἶδμα,
-
εῦγε· τὰ γὰρ πάντα Τραικὸς κακὸς Ἄϛεα ναίει.
-
Ἐνθάδε δὴ δείμαντο ΜΝαρύκιοι ἕρκατα Λοκροὶ.
-
Καί γε Σαλεντίνȣς ἀγρȣ̀ς ϛρατιᾷ περιείργει
-
Λύκτιος Ἰδομενεὺς. Ἀτὰρ ἡγεμόνος Μελιβοίȣ
-
2
-
* * *
-
229
-
Ἔνθα
-
Στίχ: 417. ΜΗΔΕ ΣὙ.
-
. . ΔΑΤΩΣΝΙ ΔΕΆΔΙΣΣΕ0 ΔΗΞΕΙΣ, Ἄς
-
Σι Κλαινὼ ἡ Ἕρπυια πρȣμαντέυσατο. ( ἀνωτ. ϛίχ. 3τ. ) Σνεπενεχθή-
-
σεται γὰρ ὁ λιμὸς, ἀλλʼ ȣ̓ πάντῃ ἀκατάσχετος, ȣ̓δʼ ὡς εἰς ὄλεθρον ἀπο-
-
λήξων.
-
Στίχ: 419. ΤΑΣ Λʼ ἌΡΑ ΓΑΣ κτ: Τὰς τῆς ἀντιπέρας ἠπείρȣ χώρας, δεικ-
-
τικῶς, φευκτέον ἶναι Τρωὶν Ἕλενος παραινεῖ, ὡς ὑπὸ τῶν ἐχθίϛων ἀυ-
-
σοῖς Γραικῶν οἰκȣμένας· ἐξ ὧν καὶ Ἑλλὰς μεγάλη τόδε τῆς Ἰταλίας τὸ
-
μέρος καλεῖσθαι ἐκράτησεν.
-
Στίχε 422. .
-
. .ΝΑΡΥΙΟ0Ι. . . ΛΟΚΡΘ Τῶν ἐν Ἑάδι οκρῶν οἱ
-
μὲν Ὀζόλαι καλȣ́μενοι τὰ πρὸς Μεσημβρίαν ῷκȣν τȣ͂ Παρνασσȣ͂, μετα-
-
4Ι0
-
45
-
420
-
ξὺ τῷν Κόλπων Κρσαίȣ τε καὶ Κορινθιακȣ͂. Οἱ δʼ Ἐπικνημίδιοι, τὰ πρὸς
-
Βοῤῥν ὑπώρεια, ἤτοι τὰς κνήμας εἶχον τȣ͂ ὄρȣς, ἄχρι τȣ͂ αλιακȣ͂.
-
Τά δʼ ἐπέκεινα περὶ τὸν ἀυτὸν κόλπον, ὁἱ Ὀπȣ́ντιοι. (Ὅρα καὶ . Γεωργ.
-
ϛίχ 51α. ) Ἑγεμὼν δὲ τȣ́των ἁπάντων ἐπὶ Τροίας ϛρατευομένων, Αἴας
-
ὑπῆρχεν ὁ τ͂ Ὀιλέως. ν μετὰ πὴν Ἰλίȣ ἐκπόρθησιν ὑπὸ σφοδροτάτȣ
-
κλύδωνος ναναγίῳ κατὰ τὸν νόϛον περιπεσόντων,· τȣ͂ δʼ ἴαντος ἀυτȣ͂ καὶ
-
σηπτῷ, δὰ τὴν τολμηθεῖσαν ἀσέβειαν (Ὅρα Α. Αἰν: ϛίχ. 45 50. )
-
ὑπὸ Ἀθηνᾶς κεραυνωθέντος, οἱ μὲν ἐς Ἰταλίαν καταχθέντες τὴν ἐπιζε-
-
φύριον κησαν ἄκραν, τὸ καλȣ́μενον ρȣ́τιον, πόλιν ἐκεῖ δειμάμενοι τȣ̀ς
-
ορȣ̀ς, ὁἳ προσείρνται καὶ Ναρκιοι, ὡς ἐπὶ τȣ̀ς ἀνʼ Ἑλάδα Μαρυκίȣς
-
τὴν τȣ͂ γένȣς ἀρχὴν ἀναφέροντες· κα τοι γε τȣ̀ς εἰρημένȣς Ναρυκίȣς ε
-
δὴ. καὶ Ὀπȣντίȣς, καὶ Ἐπικνηημίδας, εἰσὶν οἳ γενέσθαι ὑπειλήφασι ȣ̀ς ἀυ-
-
τȣ̀ς· καθότι Νάρυξ, φασὶν, ἡ πόλις, καὶ Ὀπȣ͂νς ἔπειτα, καὶ Ἐπικνημία
-
τέως μετωνόμαϛαι ἡ ἀυτὴ. Τȣ́ς δὲ τοι Ὀζόλας μέσον Αἰτωλῶν καὶ Φω-
-
κδος κατατάξαντες, ἐκ γειτόνων τοῖς Δελφοῖς, ἄχρι καὶ Λιβύας ἀυτȣ̀ς
-
παρέδωκαν προελθεῖν, καὶ τὴν ἐκεῖ Πεντάπολιν ἐπικατασχεῖν, Νασαμῶνας
-
τε προσαγορευθῦναι. Σημείωσαι δʼ ὅτι ὅυτω προσεκλήθησαν οἱ Ὀζόλαι,
-
ἀπὸ τῆς βαρυοδμίας, τῆς ἀπὸ τȣ͂ ἐγγυς τῆς πρώτης ἀυτῶν οἰκήσεως έλ-
-
ματος ἀναφερομένης. Ἔ ἀπὸ τȣ͂ τῷ Ἀπόλλωνι φονευθέντος Δράκοντος, τȣ͂
-
Πυθοῖ κατασεότος· ἤ διὰ τὸ πὰς παῤ ἀυτοῖς γυυαῖκας ἀηδέϛατον ἀπό-
-
ζειν, κατὰ μῆνιν Κύπριδος.
-
κ ε
-
.δομενεὺς ὃ ἀπὸ τῆς ἐν Κρή-
-
τῃ Λύκτȣ ἐπικληθεὶς Λύκτιος, ἀπελαθεὶς τȣ͂ κράτȣς ὑπὸ τῶν ἰδίων ὡς
-
εἴρηται, (Ἀντ. ϛίχ. Ι29.) τὶν περὶ Ἰαπυγίαν πλεύσας κατέλαβεν ἄκραν
-