-
-
Π. ὈΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙΒΛ. Β´.
-
Ἀυτομέδων ὁπλȣ͂χος, ὅλη τε Σκύριος ἥβη,
-
Ἴθυσάν τʼ ἀθρόοι, καὶ πῦρ ὀρόφοισιν ἐνῆκαν.
-
Ἀυτὸς δʼ ἐν προμάχοις πέλεκυν παλάμῃφιν ἀείρας,
-
Δικλίδας ἐκ θαιρῶν ἔσπα, χαλκῷ ἀραρυίας.
-
Ἔκ τε δοκȣ̀ς τμήσσων κοίλαινʼ ἀτεράμνια δȣ͂ρα.
-
Ἐυρύπορον δʼ οἷον τι θύρετρον τῆμος ἀνῷκται.
-
Ἀμφαδὰ δʼ ἔσκε μέλαθρά τε ἐυρέα πάντα·
-
Ἀμφαδὰ τὰ Πριάμȣ ἄδυτʼ, ἀρχαίων τʼ ἀνάκτων.
-
Πάπταινον δʼ ἑϛῶτας ἐν ὅπλοις πρόσθε πυλάων.
-
Δώματα δ’ ἐνδοτέρω, οἰκτρῷ κελάδῳ τε γόῳ τε
-
Συντετάρακτο· μυχαίτεῤ ἀτάρτοι κοῖλα μελάθρων,
-
Ἐξολόλυζʼ αἰνῶς κοπετοῖσιν θηλυτεράων.
-
Τῶν δέ τε ὑψηχὴς ὀλολυγὴ ȣ̓ρανὸν ἷκεν.
-
Μητέρες ἀν δὲ δόμȣς ἀμεγάρτȣς δειλαὶ ἀλῶντο.
-
Ἀμφαφόωσʼ ἔκυον δὲ θύρας ἑδέων ϛαθμȣ́ς τε.
-
Πατρώῃ δὲ βίῃ κεχρημένος ἄντεχε Πύῤῥος·
-
Τὸν δ’ ȣ̓́τ ἄρ κλεῖθῤ, ȣ̓ φύλακες μένον ἀντιβίην γε.
-
Κοπτομένη δʼ ἤμυσε πύλη πυκνοῖσι κριοῖσι.
-
Θαιροὶ μὲν ῥῆχθεν, ϛαθμὼ δὲ τʼ ἀνετράπετʼ ἄμφω·
-
Οἷμος δʼ ὦκτο βίῃ· παρόδȣς ῥηγνῦσι δὲ ῥεῖα·
-
Κτείνοντες προμόλȣς δὲ, ὅσοι σφίσιν ἀντίοι ἔϛαν,
-
Βῆ Δαναῶν ϛρατὸς ἔνδον, ἀτάρτοι πάντα κατέσχον.
-
* * *
-
149
-
Ianuas τὰς θύρας ᾠνόμασαν. Τοιγαροῦν αἱ Τρωϊάδες, διαπορθȣμένων ἀυ-
-
ταῖς τῶν ὀικημάτων, τάς τε θύρας, καὶ τὰ περὶ ἀυτὰς περιεβάλλοντό
-
τε καὶ κατεφίλȣν, ἅμα μὲν ὡς τῶν φιλτάτων χαλεπῶς ἀποχωριζόμεναι,
-
ἅμα δέ καὶ τȣ̓ς ἐπιτεταγμένȣς αὐταῖς ἐφόρȣς Θεȣ̀ς οἷον ἐκδυσωπȣ͂σαι,
-
τέρων περιπάθειαν, Ὀυρσῖνος ἐν ταῖς Παραθέσεσιν ἀναμφιβόλως οἴεται τὸν
-
„Σταθμȣ̀ς, καὶ τοίχων ἐπαφήσατο, χερσί τε μακρὸν
-
„Ρἱψαμένη πλόκαμον θαλάμῳ μνημήϊα ματρὶ
-
„Κάλλιπε παρθενίης. .
-
Στίχ: 526. ΠΑΤΡ´ͅΩΗ ΔῈ ΒΊῌ ΚΕΧΡΗΜΈΝΟΣ ἌΝΤΕΧΕ κτ. Πατρόζοντα τόν
-
Πύῤῥον ὧδε ὁ Ποιητὴς ἡμῖν παριϛάνει, καὶ, κατὰ τὸν γεννήσαντα, καρ-
-
τερὸν καὶ τȣ͂τον ἐν πολέμοις καὶ ἀνυπόϛατον.
-
Στίχ: 528. . . . . ΠΥΚΝΟ῀ΙΣΙ ΚΡΙΟ῀ΙΣΙ. Τὸν πολιορκητικὸν Κριὸν, τὸ ἐπὶ τειχο-
-
μαχίαις τὸ πάλαι ἐν χρήσει μηχάνημα, καὶ Ἱϛορικοὶ καὶ Λεξικοποιοὶ ἀγ-
-
νοεῖσθαι ȣ̓κ εἴασαν. Ἐπεὶ τόινυν ἡ τῶν ἀνακτόρων Πριάμȣ πύλη μεγάλη
-
τε ἦν, καὶ κραταιῶς ἐϛήρικτο, κριοκοπȣ͂ντας ἐδέησεν ἀυτὴν καθελεῖν.
-
Ἐπύκνωσε δ’. ὁ Ποιητὴς τȣ̀ς Κριȣ̀ς τῷ ἀριθμῷ πληθύνας, ȣ̓χ ὡς πολλὰ
-
530
-
τὰ κριόμορφα τῶν μηχανημάτων κατὰ μιᾶς πύλης περιττῶς προσεπισω-
-
ρεύων, ἀλλʼ ὡς πολλὰς τὰς ἐξ ἑνὸς καὶ μόνȣ, συχνάς τε καὶ ἀλλεπαλλή-
-
λȣς διὰ τȣ͂ αὐτȣ͂ Κριȣ͂ ἐμβολὰς ἐπιδηλώσων, πρὸς τὴν τῆς ἰχυρῶς ἀντε-
-
χȣ́σης πύλης κωθαίρεσιν.
-
Στίχ: 529. ΘΑΙΡΟῚ ΜῈΝ Ῥ῀ΗΧΘΕΝ. Οἱ ϛροφεῖς τῆς θύρας, ἤτοι αἱ ϛρόφιγ-
-
525
-
καὶ ἀρήγειν δεόμεναι. Τάυτην δὴ τὴν περὶ τὰς θύρας τῶν Τρωϊάδων μη-
-
„Κῦσε δʼ ἑόν τε λέχος, καὶ δικλίδας ἀμφοτέρωθεν
-
520
-
Οὐχ
-
τις ἄν προσείποι τȣ͂τον ἐξελληνίσας, ἤ Θυρῶον, ἢ Θύριον. Διὸ καὶ ἐξ ἀυτȣ͂
-
Μάρωνα ἐξειληφέναι ἐκ τȣ͂ Δ. τὼν Ἀπολλωνίȣ Ἀργοναυτικῶν.
-
515
-
γες, οἱ καὶ γίγγλυμοι, ἤ καὶ γιγγλυμοὶ ὀξυτόνως, οἱ ἐπὶ τῶν θυρῶν ϛρε-
-
φόμενοι γόμφοι.
-
Βιβλ: Β´
-
-
Στίχ:
-