-
Π.ὈΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΙΒΛ. Α´.
-
Στῆ δ’ ἄρα, καὶ τόξον, καὶ ὀϊϛȣ̀ς τε πτερόεντας
-
Κεῤῥοῖν λάζετο. κῆλα τὰ οἱ φέρε τιϛὸς Ἀχάτης·
-
Καὶ πρώτȣς ἀυτȣ̀ς ἡγήτορας ὑψικαρήνȣς,
-
Δενδρόχερως χάββαλλεν· ἔπιιτα δὲ πάντας ἀολλεῖς,
-
Ἦγε τε καὶ φέῤ ἅμα θροέων κατὰ δάσκιον ὕλην·
-
Ὀυδὲ πάρος λῆξε, πρίνκεν, τῶν σώματα ἑπτὰ
-
Νικῶν ῥίψε χαμάζε πέλωῤ ὁμάριθμα νέεσσιν.
-
Ἔνθεν δʼ ἐς λιμένʼ αὖθι κιὺν διὰ δάσσαθʼ ἑταίροις.
-
Καὶ μέθυ ( τȣ͂ κάδδȣς πλείȣς σφίσι δῶκεν Ἀκέϛης
-
Ἀχτῇ ἐν Τρινάκρης, Ἥρως ἀπιȣ͂σιν ἀμύμων·)
-
Νείματο· ἠδʼ ἔπεσιν, θέλξε ϛέρνʼ ἀσχαλόωντα.
-
Ὦ φίλοι (ȣ̓γὰρ πȣ τί κακῶν ἀδαήμονες εἰμὲν.)
-
-
Ὦ χείρω τλάντες. Θεὸς οἴσει τοῖς δʼ ἔτι πεῖραρ
-
Ὕμμες καὶ λύσσην Σκυλλαίην, καὶ βαρυήχȣς
- * * *
-
25
-
Στίχ:
-
215
-
220
-
Πᾶν
-
Ὄυτις δʼ ἐν αὐτῷ ἀκυρολογία, ἥν καὶ Ὅμηροος ἀυτός πρὸ Ὀυϊργιλίȣ ἁ-
-
μάρτοι, (ὠς Σερβίῳ παρασεσημείωται.) ȣ̓δὲ γὰρ τὸ ἀμνήμονες, (Immemo-
-
Στίχ:
-
210
-
res) ὧδε κυριώτερον ἄν εἴη τȣ͂ ἀδαήμονεσ (ignari) ῥηθέν· Προτρέπεται γὰρ
-
Ἀινείας ἐνταῦθα, ὡς Ὀδυσσεὺς ἐκεῖ, τȣ̀ς ἑταίρȣς εἰϛ καρτερίαν, ȣ̓κ ἐντεῦ-
-
θεν μόνον, ὅτι τῶν πρόσθεν ἐπισκηψἀντων σφίσι κακῶν διασώζοντες ὑπήρ-
-
χον τὴν μνήμην, ἀλλʼ ὅτι καὶ ἐθάδας ἥδη ἐξ ὧν συχιῶν προεπεπόνθεισαν
-
γενομένȣς, εἰκὸς ἦν αὐτȣ̀ς καὶ μᾶλλον τλήμονας εἶναι, τȣ͂ ἐθισμȣ͂ αὐτοῖς
-
εἰς ἕξιν τινὰ μεταλήξαντος. Εὖ τόινυν Δονάτος περὶ τȣ́τȣ: ut incommodo-
-
rum novitas gravius pervertit, ſic ferendi conſuetudo, quid acciderit, facilius
-
„tolerat. „ὥσπερ τὰ νέον διοχλȣ͂ντα σφοδρότερον ἀνατρέπει, ȣ̔́τως ἡ ἐκ
-
„τȣ͂ φέρειν προσγενομένη συνήθεια, ὅ, τι ἄν συμπέσοι, μᾶλλον ἀνατλᾶ· Καὶ
-
„καλῶς δ’ ἔχει λεχθὲν καὶ τὸ Ἱπποκάτȣ̔ς ἐκεῖνο, ὅτι γέροντες συνήθεεϛ,
-
„καὶ τῶν νέων καὶ ἀσυνήθων, μᾶλλον ἐυφόρως φορέȣσιν. Τοιγαρȣ͂ν παρ
-
ἑκατέρῳ τῶν ποιητῶν παεαπλησίως οἱ Ἥρωες, ἐκ τῶν προεπισυμβάντων
-
ἐπιθαρσὺνȣσι τȣ̀ς ἑταίρȣς, ὧν ἡ προλαβȣ͂σα πεῖρα οἷον ἀυτȣ̀ς διεϛόμωσε.
-
Καί Αἰνείας μὲν διὰ τοῦτο ἐπισυνάπτει : Ὦ χεἰρω τλάντες καὶ τὰ λοιπὰ
-
καθεξῆς. Ὀδυσσέυς δὲ Ἀὐτ: 209. ἐκεῖνα:
-
„Ὀυ μὲν δὴ τόδε μεῖζον ἔπι κακὸν, ἢ ὅτε Κύκλωψ κτ:
-
Καθάπȣ ὁ αὐτὸς ἄλλοτε καὶ ἑαυτὸν παρεθάρσυνεν, Ὀδυσ. Υ. 17.
-
„Τέτλαθι δὴ κραδίη, καὶ κύντερον ἄλλο ποτʼ ἔτλης.
-
220. ΛΎΣΣΗΝ ΣΚΥΛΛΑΙΉΝ κτ: Περί τȣ́των ἑξῆς. Αἰν: Γ. 444. καὶ 580.
-
Πέτρας δὲ κυκλωπίȣς τὰς περὶ τὴν Σικελικὴν Νῆσον προβόλȣς ἄκραϛ
-
φησὶν ἤ τὰς μεταξὺ Κατάνης καὶ Ταυρομενίȣ.
- 223. . . . . ΜΝ῀ΗΣΘΑΙ ΚΑῚ Τ῀ΩΝ ΔΕ ΣΥΝΟΙΣΕΙ. Συντελεῖ γὰρ ἡ τῶν
-
ποτὲ συμπεσόντων ἀνάμνησις εἰς προφυλακὴν ἑξῆς τῶν ὁμόιων. Ἄλλως
-
τε δὲ, καὶ ἡδύπως ἐϛὶ τὸ τὰ παρελθόντα ἐπαναπεμπάζεσθαι δυσχερῆ. καὶ
-
γὰρ καὶ κατʼ Εὐριπίδην „ὡς ἡδύτι σωθέντα μεμνῆσθαι πόνων· καὶ μὲν δὴ καὶ
-
τοῖς ἄλλοις διεξιέναι. Ἔνθεντοι καὶ ὁ παῤ Ὁμήρῳ Συβώτης, Ὁδυσ. Ο. 397.
-
πρὸς τὸν ἀυτȣ͂ ξένον:
- „Νῶ¨ δʼ ἐνὶ κλισίῃ πίνοντὲ τε, δαινυμένω τε,
- Βιβλ: Α´
-
„Κήδεσιν ἀλληλων τερπώμεθα λευγαλέοισι,
-
„Μνωομένω. μετὰ γὰρ τε καὶ ἄλγεσι τέρπεται ἀνῂρ,
-
„Ὄϛις δὴ μάλα πολλὰ πάθῃ, καὶ πολλʼ ἐπαληθῇ.
- Σσίχ: