-
-
Π. Ὀ0ΥΪΡΓ. ἈΙΝΕΙ. ΒΒΛ. Α´.
-
Ἕϛε καὶ αἰθέρα, καὶ γῦ, γόσφι ἐμοῖο ταράττειν;
-
Οὕσπερ ἐγὼν . .
-
.. ἀλλʼ νυῦ φέρτερον οἶδμα κοπάζειν.
-
Ἑξῆς μοι δὲ δίκην ἀποτίσετε, ȣ̓κί ὁμοίῳ.
-
Σπεύσατε καρπαλίμως ὑμῶν βασιλῆϊ ἐρȣ͂ντες·
-
Ὀυ οἱ κοιρανίη πελάγευς, αἰνὴ τε Τρίαινα,
-
Ἀλλʼ ἐμοὶ ἦκε λάχος· τρηχεῖς ὁ δὲ ἔλαχε πέτρȣς,
-
Εύρε, δόμȣς σφετέρȣς· τὰ δʼ ἀνάκτορα ἐυχεταάσθω
-
Αἴολος, εἰρκτῇσιν δʼ ἀνέμων κλειϛῇς ἀγὸς ἔϛω.
-
Ὡς φάτο· θᾶττον δʼ ἤ ἔπος ἔυνασεν ὅιδμα θαλάσσης
-
Ἤλασεν ἐκ δέ νέφη, ἄφαρ ἠέλιὸν τʼ ἀναδεῖξε·
-
Κυμοθόη δʼ ἅμα, καὶ Τρίτων πρὸς τῇδʼ ἐπαρήγων,
-
Ἀκροτόμȣ νῆας σκοπέλȣ ὠθεῦντες ἀφίϛων.
-
Ἀυτὸς δʼ ἀμμοχλῶν ἀνάειρεν τῇ γε Τριαίνῃ,
-
Σύρτεις δʼ ἐυρείας ἀνέωξε, ϛῆσε δέ πόντον.
-
Καὶ ῥ ὁ τροχοῖς κȣ́φοισιν ἐπώχετο κύματα ἄκρα.
-
ς δὲ λεῷ μεγάλῳ χαλεπὴ ϛάσις εὖ τʼ ἐπιῶρτο,
-
Αἰνὸς δὲ ψυχαῖσιν ἐπέσσυτο δῆμος ἄσημος·
-
Ε 2
-
* * *
-
„„Αἴολε (Σοὶ γὰρ δῶκε πατήὴρ ἀνδρῶν τε Θεῶντε,
-
„Κύματʼ ἐπευνάζειν, ἠδʼ ὀρνύμεναὶ τε ἀήταις.
-
Λᾶες
-
Καὶ Αἴολος ἐπευγνωμονῶν τῇ Ἥρα, ὡς πρεξένῳ τε καὶ παραιτίῳ τῆς α.
-
τῷ μεταδοθείσης δνάμεως, Σὺ, ἐφασκε (Στίχ: 87.)
-
δʼ ὄμβρων ποιεῖς, ἰδὲ χειμώνων με δνάϛην.
-
Ἀπερ ȣ̓ διὰ τῶν ἀνέμων, ἐγκλεὶϛων πὰντως ὄντων σνίϛατα· Τί οὖ; τῆς
-
ἀντιλογίας τὸν Ποιητὴν ἀπαλλακτέον εἰπόντας: ὅτι ἐπιχολωθεὶς Ποσει-
-
δὼν Ἀιόλῳ ἐπὶ τῷ θράσει, καὶ τȣ́τȣ τὴν δναϛείαν, ( οῖἷα εἰκὸς τὸν ὑπʼ
-
ὀὁργῆς καταφορικώτερον λέγοντα ) ὑπομειῶν καὶ κολȣ́ων, ἥττονα τὴν ἰσχν
-
ἀποφαίνειν βȣ́λεται διὰ τῆς ἐπιπλήξεως· Ἄλλως τε δὲ, και ἑκάτερα μὲν
-
εἴρηται δνασθαι Αἴολος, ἐπίσχειν τε καὶ ἀνιέναι δηλ: τȣ̀ς ἀνέμȣς· ἀλλʼ
-
ἔμπης ȣ̓κ ἀυτεξȣσιάζων, ȣ̓δὲ κατʼ ἀυθεντίαν τυραννῶν· ὑπὸ δὲ θεσμοῖς
-
τισι καὶ ὅροις, ἦπερ ἐρηται, ἀτρεκέσι τε αι ἀραρόσιν· ὥϛε χρῆσθαι μὲν,
-
μὴ καταχρῆσθαι δὲ τῇ δυνάμει, ἥν ἀυτῷ δῶκε πατήρ ἀνδρῶν τε Θεῶντε,
-
ἐκθρασνόμενον.
-
Στίχ: 158. ΚΥΜΘΟΗ . .
-
Στίχ:
-
155
-
150
-
Καὶ Ἥρα δὲ τῷ Αἰόλῳ τὴν ἐπʼ άμφω ἐξȣσίαν προσμαρτυρȣ͂σα εἰσάγεται:
-
Στίχ. 71,
-
150
-
. . . Τὰς ἐκ Νηρέως τε καὶ
-
.. ΚΑῚ ΤΆΤΩΝ. .
-
Δωρίδος τῆς Ὀκεανȣ͂ Νηρηίδας Νύμφας, ἐξ ὀνόματος καταλεγομένας, τὸν
-
ἀριθμὸν ἁπάσας πέντε καὶ τετταράκοντα, ἕυροις ἂν παρὰ Ἀπολλοδώρῳ
-
(Βιβλ: Α Κεφ. Β.) Μία δὲ τȣ́των ἡ ἐνταῦθα Κυμοθόη, ἤτοι παρὰ τὸ
-
θέειν ἐπὶ τοῖς κύμασιν, ȣ͂́τω κληθεῖσα· ἤ παρὰ τὸ θοὸν τῶν κυμάτων ἀυ-
-
τῶν καὶ τῶν ῥοθίων ἐν οἷς διάγει. Ἑδὲ Τρίτων ἱὸς μεμύθευται Ποσειδῶ-
-
νος τε καὶ Ἀμφιτρίτης, ἤ Γαλατεἰας. Τρίτονες δὲ προσέτι κοινότερον, καὶ
-
ὅσοι Θεοὶ θαλάσσιοι, οὕς ἀνθρωποειδεῖς μέν γράφȣσι τὰ ἄνω τȣ͂ σώμα-
-
τος, ἰχθυοειδεῖς δὲ τὰ ȣ̓ραῖα, καὶ κογχοαειδεῖ τινὶ ὀϛρέῳ, οἱονεὶ σάλπιγγι,
-
δαβυκανίζοντας.
-
162. ΚΑΙ ΡὉ ΤΟΤΣ ΚΥΦΟΣΙ κτ: Τν Ποσειδῶνος πτηνὴν ἐπὶ
-
τῆς θαλάσσης ἀρματηλασίαν ἐπεξεργαϛικώτερον ἑυρήσεις ἐν τῷ Ε. τῆς
-
ἰν: Στίχ: 865 Β77. ὑπό Μάρωνος ἑξῆς περιραφομένὴν, τȣ͂, ὡς ȣ̓κ
-
ἄντις ἄμεινον ἔχοι, ἐζηλωκότος, ἥν Ὅμηρος (λ: Ν. Στίχ: 23 30.) πρὸ
-
αὐτ͂ διετύπωσεν.
-
Στίχ: 63. ὮΣΔ ΛΕι ΜΕΓΑΆΛι ΚΑΛΕΠΗ ΣΤΑΣΣκτ: Τῇ μετάτιναδημηγερ-
-
σίαν, ἐξ αἰδȣ͂ς τῆς πρὸς ἕνα τινὰ τῶν ἀρετῇ , δμνάμει διαφερόνων, συϛολῇ τȣ͂
-
λαȣ͂