-
ΠΑΡΑΦΡΑΣΙΣ.
-
Δεξίου, ἐπάνω τῶν ταχέων ἵππων πηδῶντα, κατὰ
- τὸν ὦμον· οὗτος δὲ ἐκ τῶν ἵππων εἰς γῆν κατέπε-
-
σε, διελύθησαν δὲ τὰ μέλη αὐτοῦ. Τούτους δὲ ἐπει-
-
δὴ ἐθεάσατο ἡ Θεὰ ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ, ἀναιροῦν-
- τας τοὺς Ἕλληνας ἐν τῇ ἰσχυρᾷ μάχη, κατέβη δὴ
- ἀπὸ τῶν τοῦ οὐρανοῦ εξοχων ὁρμήσασα εἰς τὴν ἱε-
-
ρὰν Ἴλιον· ταύτῃ δ’ ἐξεναντίας ὥρμησεν ὁ Ἀπόλλων,
- ἐκ τῆς ἀκροπόλεως θεασάμενος, τοῖς Τρῳσὶ δὲ νίκην
- ἐβούλετο. Οὗτοι δὲ ἀλλήλοις συνήτησαν παρὰ τῇ
- δρυΐ. Πρὸς ταύτην δὲ πρότερον εἶπεν ὁ υἱὸς τοῦ Διὸς
-
- οὐρανοῦ, μεγάλη δὲ σε ὀργὴ ἐφώρμησεν; ἢ ὅπως
- τοῖς Ἕλλησι πολέμου νίκην ἑτεραλκῆ, ἤτοι γινο-
-
- οὐδαμῶς ἐλεεῖς, καὶ οἰκτείρεις τοὺς Τρῷας ἀναιρου-
-
μένους· ἀλλ’ εἴ τι ὑπακούσοις μου, τοῦτο κατὰ πολὺ
- ἐπικερδέστερον ἂν εἴη· νῦν μὲν παύσωμεν τὸν πόλε-
- μον καὶ τὴν μάχην σήμερον· μετὰ ταῦτα δὲ πολεμή-
-
σουσιν, ἕως ἂν τὸ τέλος τῆς Ἰλίου καταλάβωσιν, ἐπει-
-
δὴ οὕτως ἐϛτιν ἀρεϛὸν ἐν τῇ ψυχῇ ὑμῖν ταῖς ἀθανά-
- ται(οἱ)ς Θεαῖ(οἱ)ς εκπορθῆσαι τὴν δὲ τὴν πόλιν. Πρὸς
-
τȣ͂τον δὲ εἶπεν ἡ θεά ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· Ἔϛω ȣ̔́τως,
- ὦ Ἄπολλον πόῤῥωθεν ἐργαζόμενε· ταῦτα γὰρ φρο-
-
νοῦσα καὶ ἐγὼ, ἦλθον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ πρὸς τοὺς
-
Τρῷας καὶ Ἕλληνας· ἀλλ’ ἄγε εἶπε, πῶς προτεθύ-
-
μησαι καταπαύσειν τὸν πόλεμον τῶν ἀνδρῶν. Πρὸς
- ταύτην δὲ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἀπόλλων ὁ υἱὸς τοῦ Διὸς·
- Τοῦ Ἕκτορος προτρέψωμεν τὴν ἰσχυρὰν δύναμιν τοῦ
- ἱππικοῦ, εἵπού τινα τῶν Ἑλλήνων προκαλέσεται μό-
-
νος μόνῳ κατὰ βιαίαν ἐναντίωσιν πολεμῆσαι, ἐν τῇ χα-
-
λεπῇ μάχῃ· οἱ δὲ σιδήρῳ ὡπλισμένοι Ἕλληνες θαυ-
-
μάσαντες, ἕνα ἂν μόνον ἐφορμήσειαν πολεμεῖν τῷ
- ἐνδόξῳ Ἕκτορι. Οὕτως εἶπεν· ὑπήκουσε δὲ ἡ θεὰ ἡ