1 |
Ἀρχόμενος πρώτως, Μουσῶν χορὸν ἐξ Ἑλικῶνος |
Αρχὴν τήνδε ποιούμενος, προηγουμένως τὸν τῶν Μουσῶν σύλλογον ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος |
2 |
Ἐλθεῖν εἰς ἐμὸν ἠτορ ἐπεύχομαι, ἕινεκʼ ἀοιδῆς· |
ἀφικέσθαι εἰς τὴν ἐμὴν ψυχὴν εὔχομαι, χάριν ᾠδῆς καὶ ἐμμελείας ποιητικῆς· |
3 |
Ἣν νέον ἐν δέλτοισιν ἐμοῖς ἐπὶ γούνασι θῆκα, |
ἣν νοωστὶ ἐν πινακιδίοις καὶ χάρταις ἐπὶ τοῖς ἐμοῖς γόνασιν ἔθηκα, |
4 |
Δῆριν ἀπειρεσίην, πολεμόκλονον ἔργον Ἄρηος, |
μάχην ἄπειρον, καὶ πλείστην, ἔργον πολυτάραχον πολέμου, |
5 |
Ἐυχόμενος μερόπεσσιν ἐς ὄυατα πᾶσι βαλέσθαι· |
δεόμενος εἰς τὰ ὦτα πάντων ἀνθρωπῶν ἐμβαλλεῖν |
6 |
Πῶς μῦες ἐν βατράχοισιν ἀριστεύσαντες ἔβησαν, |
κατὰ τίνα τρόπον οἱ μῦες κατὰ βατράχων ἀνδραγαθήσαντες ἀπήλλαξαν, |
7 |
Γηγενέων ἀνδρῶν μιμούμενοι ἔργα γιγάντων, |
τὰς τῶν ἐκ Γῆς γεννηθέντων ἀνδρῶν Γιγάντων πράξεις μιμούμενοι, |
8 |
Ὡς λόγος ἐν θνητοῖσιν ἔην· Τοίην δʼ ἔχον ἀρχήν. |
ὥσπερ ἐν τοῖς ἀνθρώποις λόγος ἐστί. Τοιαύτην ἀρχὴν εἶχεν ἡ μάχη. |
9 |
Μῦς ποτε διψαλέος, γαλέης κίνδυνον ἀλύξας, |
Μῦς ποτὲ ὑπερδηψῶν γαλῆς κίνδυνον διαφυγὼν, καὶ διασωθεὶς, |
10 |
Πλησίον ἐν λίμνῃ πίνων παρέθηκε γένειον, |
πλησίον ἐν λίμνῃ πίνων ἐνέβαλε τὴν σιαγόνα, |
11 |
Ὕδατι τερπόμενος μελιηδέϊ, τὸν δὲ κατεῖδε |
ὕδατι εὐφραινόμενος ἡδεῖ καὶ χαρίεντι· τοῦτον δὲ ἐθεάσατο |
12 |
Αιμνόχαρις πολύφημος, ἔπος δʼ ἐφθέγξατο τοῖον. |
ὁ κατὰ λίμνην χαίρων πολύφημος, λόγον δʼ εἶπε τοιοῦτον. |
13 |
Ξεῖνε, τίς εἶ; πόθεν ἦλθες ἐπʼ ἠ ϊόνα; τίς δὲ σʼ ὁ φῦσας; |
Ὦ φίλε, τίς εἶ; πόθεν ἐλήλυθας ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν; τίς δʼ ἐστὶν ὁ γεννήσας σε; |
14 |
Πάντα δʼ ἀλήθευσον, μὴ ψευδόμενὸν σε νοήσω. |
πάντα δὲ ἀληθῶς εἰπε, καὶ ὅπως μὴ ψεύδεα λέγοντά σε ἐννοήσω. |
15 |
Ἐι γάρ σε γνόιην φίλον ἄξιον, ἐς δόμον ἄξω, |
εἰ γάρ σε κατανοήσω φιλίας ἄξιον, εἰς τὸν οἶκόν σε ἄξω, |
16 |
Δῶρα δέ τοι δώσω ξεινήϊα πολλὰ, καὶ ἐσθλά. |
χάριτας δέ σοι δωρήσομαι ξενίας καὶ φιλίας, πολλάς τε καὶ ἀγαθάς. |
17 |
Ἐιμὶ δʼ ἐγὼ βασιλεὺς Φυσίγναθος, ὃς κατὰ λίμνην |
Εἰμὶ δὲ ἐγὼ Φυσίγναθος ὁ βασιλεὺς, ὃς κατὰ τήνδε τὴν λίμνην |
18 |
Τιμῶμʼ ἐν βατράχοις, ἡγούμενος ἤματα πάντα. |
τιμῶν ἀξιοῦμαι, ἐν τοῖς βατράχοις ἡγεμονεύων πάσας τὰς ἡμέρας· |
19 |
Καί με πατὴρ Πηλεὺς ἀνεθρέψατο, Ὑδρομεδούσῃ |
καί με Πηλεὺς πατὴρ ἀνέθρεψεν, Ὑδρομεδούσῃ |
20 |
Μιχθὲις ἐν φιλότητι παρ ὄχθας Ἥριδανοῖο. |
μιγεὶς, και συνδυασθεὶς ἐν ἐπιθυμίᾳ, παρὰ ταῖς ὄχθαις τοῦ Ἠριδανοῦ ποταμοῦ. |
21 |
Καί σε δʼ ὁρῶ καλόν τε καὶ ἄλκιμον, ἔξοχον ἄλλων |
καὶ δὴ καί σε βλέπω εὐειδῆ τε, καὶ ἰσχυρὸν διαφερόντως τῶν ἄλλων, |
22 |
Σκηπτοῦχον βασιλῆα, καὶ ἐν πολέμοισι μαχητὴν |
σκηπτοφόρον βασιλέα, καὶ ἐν τοῖς πολέμοις πολεμιστὴν |
23 |
Ἔμμεναι· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον ἑὴν γενεὴν ἀγόρευε. |
εἶναι· ἀλλά γε τάχιον λέγε τὴν σαυτοῦ γενεάν. |
24 |
Τὸν δʼ αὖ Ψιχάρπαξ ἡμείβετο, φώνησέν τε· |
Πρὸς τοῦτον δὲ ὁ Ψιχάρπαξ ἀπεκρίνετο, καὶ εἶπε· |
25 |
Τίπτε γένος τοὐμὸν ζητεῖς, φίλε; δῆλον ἅπασιν |
Τί δήποτε τὸν ἐμὸν γένος ἐξαιτάζεις, ὦ φίλε; φανερόν ἐστὶν ἅπασι |
26 |
Ἀνθρώποις τε, θεοῖς τε, καὶ οὐρανίοις πετεηνοῖς· |
τοῖς τε ἀνθρώποις, καὶ τοῖς θεοῖς, καὶ τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ· |
27 |
Ψιχάρπαξ μὲν ἐγὼ κικλήσκομαι, ἐιμὶ δὲ κοῦρος |
Ψιχάρπαξ μὲν ἐγὼ ὀνομάζομαι, εἰμὶ δὲ ὑιὸς |
28 |
Τρωξάρταο πατρὸς μεγαλήτορος· ἡ δέ νυ μήτηρ |
Τρωξάρτου πατρὸς μεγαλοψύχου, καὶ γενναίου, ἡ δέ γε μήτηρ ἐστὶ |
29 |
Λειχομύλη, θυγάτηρ Πτερνοτρώκτου βασιλῆος. |
Λειχομύλη, ἡ θυγάτηρ τοῦ βασιλέως Πτερνοτρώκτου· |
30 |
Τείνατο δʼ ἐν καλύβῃ με, καὶ ἐξεθρέψατο βρωτοῖς |
ἔτεκε δέ με ἐν καλύβῃ, καὶ ἔθρεψέ με ἐν τοῖς μάλιστα βρωσίμοις |
31 |
Σύκοις, και καρύοις, καὶ ἐδέσμασι παντοδαποῖσι. |
σύκοις τε, καρύοις τε, καὶ ὄψοις παντοίοις. |
32 |
Πῶς δὲ φίλον ποιῇ με, τὸν εἰς φύσιν ὀυδὲν ὅμοιον; |
τίνα δὲ τρόπον ποιοῖς φίλον ἐμε, τὸν κατὰ φύσιν μὴ ὄντα σοι ὅμοιον; |
33 |
Σοὶ μὲν γὰρ βίος ἐστὶν ἐν ὕδασιν, ἀυτὰρ ἔμοι γε |
σοὶ μὲν γὰρ ὁ βίος ἐστὶν ἐν τῷ ὕδατι, ἐμοὶ δὲ |
34 |
Ὅσσα παρʼ ἀνθρώποις τρώγειν ἔθος· ὀυδέ με λήθει |
ἔθος ἐσθίειν ὅσα παρὰ τοῖς ἀνθρώποις τυγχάνει, οὐ γάρ με λανθάνει |
35 |
Ἄρτος τρισκοπάνιστος ἀπʼ ἐυκύκλου κανέοιο, |
ἄρτος πολυκοπάνιστος πὸ κυκλοτεροῦς πινακίου, |
36 |
Ὄυτε πλακοῦς τανύπεπλος ἔχων πολὺ σησαμότυρον, |
οὔτε πέμμα εὐρύπλαστον ἔχον πολλὴν σισαμίδα, καὶ τυρὸν τετριμμένον, |
37 |
Ὀυ τόμος ἐκ πτέρνης, ὀυχʼ ἥπατα λευκοχίτωνα, |
οὐ τμήματα ἐ κοπιδίου, οὐχʼ ἤπατα, λίπος λευκὸν, οἷον χιτῶνα, περιβεβλημένα, |
38 |
Ὀυδὲ τυρὸς νεόπηκτος ἀπὸ γλυκεροῖο γάλακτος, |
οὐ τυρὸς νεωστὶ πεπηγμένος ἀπὸ γλυκέως γάλακτος, |
39 |
Ὀυ χρηστὸν μελίτωμα, τὸ καὶ Μάκαρες ποθέουσιν, |
οὐ μελίτωμα ἀγαθὸν, ὃ δὴ καὶ αὐτοὶ οἱ θεοὶ ποθοῦσιν, |
40 |
Ὀ δʼ ὅσα πρὸς θοίνην μερόπων τεύχουσι μάγειροι, |
οὐδὲ ὅσα πρὸς εὐωχίαν ἀνθρώπων κατασκευάζουσιν οἱ μάγειροι |
41 |
Κοσμοῦντες χύτρας ἀρτύμασι παντοδαποῖσιν. |
σκευάζοντες, καὶ ἀρτύοντες τὰς χύτρας ἡδύσμασι παντοίοις. |
42 |
Ὀυ τρώγω ῥαφάνας, ὀυ κράμβας, ὀυ κολοκύντας, |
οὐκ ἐσθίω μὲν ῥαφάνιδας, οὐ κράμβας, οὐ κολοκύνθας, |
43 |
Ὀυδὲ πράσοις χλωροῖς ἐπιβόσκομαι, ὀυδὲ σελίνοις |
οὐδʼ ἐν πράσοις χλωροῖς βόσκομαι, οὐδʼ ἐν σελίνοις· |
44 |
ταῦτα γὰρ ὑμέτερʼ ἐστὶν ἐδέσματα τῶν κατὰ λίμνην. |
ταῦτα γὰρ ὑμέτερα ὄψα ἐστὶ τῶν κατὰ λίμνην ἀναστρεφομένων. |
45 |
Ὀυδέποτʼ ἐκ πολέμοιο κακὴν ἀπέφυγον ἀϋτὴν, |
οὐδὲ πώποτε δειλιάσας ἀπέφυγον τὴν κακὴν βοὴν τοῦ πολέμου, |
46 |
Ἀλλʼ εὐθὺς μετὰ μῶλον ἰὼν προμάχοισιν ἐμίχθην. |
ἀλλὰ παραχρῆμα ἐπὶ τὴν συμπλοκὴν ἀφικόμενος τοῖς πρωταγωνισταῖς συνέμιξα. |
47 |
Ἄνθρωπον ὀυ δέδια, καίπερ μέγα σῶμα φοροῦντα, |
ἄνθρωπον οὐ φοβοῦμαι, καὶ ταῦτα σῶμα μέγα ἔχοντα, |
48 |
Ἀλλʼ ἐπὶ λέκτρον ἰὼν, ἄκρον δάκτυλον καταδάκνω, |
ἀλλʼ ἐπὶ τὴν κλίνην ἐρχόμενος τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ δάκνω, |
49 |
Καὶ πτέρνης λαβόμην, καὶ ὀυ πόνος ἵκανεν ἄνδρα· |
καὶ τῆς τοῦ ποδὸς πτέρνης ἐλαβόμην τῷ στόματι, καὶ ὀδύνη οὐ κατέλαβε τὸν ἄνδρα, |
50 |
Νήδυμος ὀυκ ἀπέφυγεν ὕπνος, δάκνοντος ἐμεῖο. |
οὐδʼ ὁ ἡδὺς καὶ δυσαπάλλακτος ὕπνος ἀπέστη, δάκνοντος ἐμοῦ. |
51 |
Ἀλλὰ δύω μάλα πάντα τὰ δείδια πᾶσαν ἐπʼ αἶαν, |
ἀλλὰ δύο πάντα ταῦτα φοβοῦμαι κατὰ πᾶσαν τὴν γῆν, |
52 |
Κίρκον καὶ Γαλέην, οἵ μοι μέγα πένθος ἄγουσι, |
ἱέρακα καὶ γαλῆν, οἵ μοι μεγάλην συμφορὰν ἐπιφέρουσιν, |
53 |
Καὶ Παγίδα στονόεσσαν, ὅπου δολοέις πέλε πότμος. |
καὶ παγίδα, τῶν πολλῶν στεναγμῶν αἰτίαν, ἔνθα ὁ ἀπατεὼν καὶ ἐπίκρυπτος θάνατός ἐστι. |
54 |
Πλεῖστον δὴ γαλέην περιδείδια ἥτις ἀρίστη, |
μάλιστα δὲ τὴν γαλῆν δέδοικα, ἥ τις βελτίστη ἐστὶν, |
55 |
Ἣ καὶ τρωγλοδύνοντα κατὰ τρώγλην ἐρεείνει. |
ἣ δή με καὶ εἰς τὴν μυωξίαν εἰσερχόμενον, κατʼ αὐτὴν ἔτι τὴν μυωξίαν, ἐπιζητεῖ λαβεῖν. |
56 |
Πρὸς τάδε μειδήσας Φυσίγναθος ἀντίον ἤυδα· |
Πρὸς ταῦτα δὲ ἐπιγελάσας ὁ Φυσίγναθος ἐναντίον ἔλεγεν· |
57 |
Ξεῖνε, λίαν αὐχεῖς ἐπὶ γαστέρι· ἔστι καὶ ἡμῖν |
Ὦ φίλε, σφόδρα μεγαλοφρονεῖς ἐπὶ τῇ γαστρὶ, ἔστι δʼ ἄρα καὶ ἡμῖν |
58 |
Πολλὰ μάλʼ ἐν λίμνῃ, καὶ ἐπὶ χθονὶ θαύματʼ ἰδέσθαι. |
πολλὰ καὶ ἐν λίμνῃ, καὶ ἐπὶ γῆς θαυμαστὰ ἰδεῖν· |
59 |
Ἀμφίβιον γὰρ ἔδωκε νομὴν βατράχοισι Κρονίων, |
διττὴν γὰρ δίαιταν ἔδωκε τοῖς βατράχοις ὁ τοῦ Κρόνου ὑιὸς, καὶ διττὸν βίον, |
60 |
Σκιρτῆσαι κατὰ γαῖαν, καὶ ἐν ὕδασι σῶμα καλύψαι, |
χορεῦσαι καὶ τέρπεσθαι κατὰ γῆν, καὶ ἐν τῷ ὕδατι τὸ σῶμα καλύψαι, |
61 |
Στοιχείοις διττοῖς μεμερισμένα δώματα ναίειν. |
στοιχείοιν δυοῖν κεχωρισμένα οἰκήματα κατοικεῖν. |
62 |
Εἰ δὲ θέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ἐυχερὲς ἐστί. |
Εἰ δὲ βούλει καὶ ταῦτα καταμαθεῖν, ῥάδιον καὶ εὐπετές ἐστίν. |
63 |
Βαῖνέ μοι ἐν νώτοισι· κράτει δέ με, μή ποτ ὄληαι, |
Ἀνάβηθι ἐπὶ τὰ ἐμὰ νῶτα, ἔχου δέ μου, μήποτε καταπεσὼν ἀπόλλῃ. |
64 |
Ὅππως γηθόσυνος τὸν ἐμὸν δόμον ἐισαφίκηαι. |
ἵνα χαίρων, καὶ ἀγαλλόμενος εἰς τὸν ἐμὸν οἶκον ἀφίκῃ. |
65 |
Ὣς ἂρ ἔφη, καὶ νῶτʼ ἐδίδου, ὁ δʼ ἔβαινε τάχιστα |
Οὕτω δὴ εἶπεν, καὶ τὰ νῶτα παρεῖχεν· οὗτος δὲ ἀνέβαινεν ὅτι τάχος |
66 |
Χεῖρας ἔχων τρυφεροῖο κατʼ ἀυχένος ἄλματι κούφῳ. |
πηδήματι ἐλαφρῷ καὶ εὐορμήτῳ ἴσχυν τὰς χεῖρας ἐπὶ τῷ τρυφερῷ καὶ ἁπαλῷ αὐχένι. |
67 |
Καὶ πρῶτον μὲν ἔχαιρεν, ὅτʼ ἔβλεπε γείτονας ὅρμους, |
καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἥδετο καὶ εὔφραινε, ἡνίκα ἑώρα πλησίον τὰ πρόσγεια τῆς λίμνης, |
68 |
Νήξει τερπόμενος Φυσιγνάθου· ἀλλʼ ὅτε δή ῥα |
χαίρων καὶ ἀγαλλομενος τῆ νήξει, καὶ πορείᾳ τοῦ Φυσιγνάθου. ἀλλʼ ἡνίκα δὴ |
69 |
Κύμασι πορφυρέοισιν ἐκλύζετο, πολλὰ δακρύων |
κύμασι πορφυροῖς καὶ μέλασι κατεβρέχετο, σφόδρα κλαίων, |
70 |
Ἄχρηστον μετάνοιαν ἐμέμφετο, τίλλε δὲ χαίτας, |
ἀνόνητα μετανοῶν ᾐτιᾶτο, καὶ κατεγίνωσκεν ἑαυτοῦ, ἀνέσπα δὲ τὰς τρίχας, |
71 |
Καὶ πόδας ἔσφιγγεν κατὰ γαστέρος, ἐν δέ οἱ ἦτορ |
καὶ τοὺς πόδας συνεῖχε, και ἔσφιγγεν ὑπὸ τὴν γαστέρα, ἔνδον δε ἡ ψυχὴ αὐτοῦ |
72 |
Πάλλετʼ ἀηθείῃ, καὶ ἐπὶ χθὸνα βούλεθʼ ἱκέσθαι. |
ἐκινεῖτο ἀήθως, καὶ πρὸς τὴν γῆν ἤθελεν ἀφικέσθαι· |
73 |
Δεινὰ δʼ ὑπεστονάχιζε, φόβου κρυόεντος ἀνάγαῃ. |
χαλεπῶς δὲ ἀνεστέναζεν ὑπὸ τῆς ἀνάγκης τοῦ ψυχροῦ δέους. |
74 |
Ὀυρὴν μὲν πρώτιστον ἐν ὕδασιν, ἠύτε κώπην |
Οὐρὰν μὲν τὰ πρῶτα ἐν τῷ ὕδατι κάθαπερ κώπην |
75 |
Σύρων, ἐυχόμενός τε θεοῖς ἐπὶ γαῖαν ἱκέσθαι, |
ἐπισύρων, καὶ εὐχόμενος τοῖς θεοῖς πρὸς τὴν γῆν ἀφικέσθαι, |
76 |
Κύμασι πορφυρέοισιν ἐκλύζετο, πολλὰ δακρύων· |
κύμασι πορφυροῖς καὶ μέλασιν κατέβρεχε σφόδρα κλαίων, |
77 |
Καὶ τοῖον φάτο μῦθον, ἀπὸ στόματος δʼ ἀγόρευεν· |
καὶ λόγον εἶπε τοιοῦτον, ἀπὸ στόματος δὲ ἐλάλει· |
78 |
Ὀυχʼ οὕτω νώτοισιν ἐβάσταξε φόρτον ἔρωτος |
Οὐχ οὕτως ἐπὶ τῶν νώτων ἐβάστασε φορτίον ἔρωτος |
79 |
Ταῦρος, ὅτʼ Ἐυρώπην διὰ κύματος ἦγʼ ἐπὶ Κρήτην, |
ὁ Ταῦρος, ἡνίκα τὴν Εὐρώπην ἦγε διὰ θαλάσσης ἐπὶ τὴν Κρήτην, |
80 |
Ὡς νῦν ἁπλώσας ἐπὶ νώτιον ἦγεν ἐς οἶκον |
ὥσπερ νῦν ἀνελόμενος καὶ ἐφαπλώσας ἐπὶ τῶν νότων ἐμὲ ἄγει εἰς τὸν οἶκον |
81 |
Βάτραχος, ὑψώσας ὠχρὸν δέμας ὕδατι λυκῷ. |
ὁ βάτραχος, ᾄρας καὶ ἐπικουφίσας τὸ χλωρὸν αὐτοῦ σῶα ἐπὶ τῷ λευκῷ ὕδατι. |
82 |
Ὑδρος δʼ ἐξαίφνης ἀνεφαίνετο, δεινὸν ὅραμα |
Ἕδρος δὲ αἰφνιδίως ἀνεφάνη, θέαμα φοβερὸν |
83 |
Ἀμφοτέροις· ὀρθὸν δʼ ὑπὲρ ὕδατος εἶχε τράχηλον. |
ἑκατέρῳ, ὀρθὸν δὲ τὸν τράχηλον εἶχεν ὑπεράνω τοῦ ὕδατος· |
84 |
Τοῦτον ἰδὼν κατέδυ Φυσίγναθος, οὔτι νοήσας |
τοῦτον θεασάμενος ὁ Φυσίγναθος κατεβαπτίσθη, ἀκ ἔτι λογισάμενος |
85 |
῟Οιον ἑταῖρον ἔμελλεν ἀπολλύμενον καταλεείπειν, |
ὁποῖον φίλον ἀπολούμενον ἔμελλε καταλείπειν, |
86 |
Δῦ δὲ βάθος λίμνης, καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. |
κατέβη δὲ εἰς τὸ βάθος τῆς λίμνης, καὶ ἐξέφυγε τὴν θανατηφόρον ἀνιαρὰν μοῖραν. |
87 |
Κεῖνος δʼ ὡς ἀφέθη, πέσεν ὕπτιος ἐυθὺς ἐς ὕδωρ, |
Ἐκεῖνος δὲ ἐπειδὴ κατελείφθη ἔπεσε παραχρῆμα ὕπτιος εἰς τὸ ὕδωρ, |
88 |
Χεῖρας δʼ ἔσφιγγεν, καὶ ἀπολλύμενος κατέτριζε. |
ἔσφιγγε δὲ καὶ συνεῖχε τὰς χεῖρας, καὶ ἀπολούμενος διεγόγγυζε. |
89 |
Πολλάκι μὲν κατέδυνεν ἐφʼ ὕδατι, πολλάκι δʼ ἆυτε |
καὶ πολλάκις μὲν κατεβαπτίζετο εἰς τὸ ὕδωρ, πολλάκις δὲ |
90 |
Λακτίζων ἀνέδυνε, μόρον δʼ οὐκ ἦν ὑπαλύξαι. |
πλήττων τοῖς ποσὶν ἀνεφέρετο, τὸν θάνατον δὲ οὐκ ἦν δυνατὸν ἐκφυγεῖν. |
91 |
Δευόμεναι δὲ τρίχες πλῖστον βάρος ἦεν ἐπʼ αὐτῷ. |
βρεχόμεναι δὲ αἱ τρίχες μέγιστον βάρος ἦσαν ἐπʼ αὐτῷ· |
92 |
Ὕδατι δʼ ὀλλύμενος, τοίους ἐφθέγξατο μύθους· |
ὕδατι δὲ ἀπολούμενος τοιούτους λόγους ἐφθέγξατο· |
93 |
Οὐ λήσεις γε θεοὺς Φυσίγναθε, ταῦτα ποιήσας, |
Οὐ λήσεις τοὺς θεοὺς, ὦ Φυσίγναθε, ταῦτα πεποιηκὼς, |
94 |
Ἐς λίμνην μὲ ῥίψας ἀπὸ σώματος, ὡς ἀπὸ πέτρης. |
εἰς τὴν λίμνην με ἀποῤῥίψας ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ σώματός σου, ὥσπερ ἀπό τινος πέτρας ὑψηλῆς· |
95 |
Ὀυ γάρ μου κατὰ γαῖαν ἀμείνων ἦσθα, κάκιστε, |
οὐκ ἄν μου κατὰ γῆν κρίσσων ἐτύγχανες, ὦ πονηρότατε, |
96 |
Παγκρατίῳ τε, πάλῃ τε, καὶ εἰς δρόμον, ἀλλʼ ἀπατή- |
παγκρατίῳ τε, καὶ πάλῃ, καὶ εἰς δρόμον, ἀλλʼ ἀπατήσας καὶ ψευσάμενος |
97 |
Εἰς ὕδωρ μʼ ἔῤῥιψας· ἔχει θεὸς ἔκδικον ὄμμα. (σας |
ἔῤῥιψάς με εἰς τὸ ὕδωρ· ἔχει ὁ θεὸς τιμωρητικὸν ὀφθαλμόν, |
98 |
Ποινὴν, ἀντέκτισιν τʼ ὀρθὴν ὅς κʼ ἀποδώσει· |
καὶ κόλασιν καὶ ἀνταπόδοσιν δικαίαν, ὃς δὴ ἀποδώσει σοι, |
99 |
Τοῖς τίσουσί σε μυῶν στρατὸς ὀυδʼ ὑπαλύξεις. |
διὰ ταῦτα τιμωρήσονταί σε ὁ τῶν μυῶν στρατὸς, οὐ δὲ διαδράσεις. |
100 |
Ὣς ἐιπὼν, ἀπέπνευσεν ἐν ὕδασι· τὸν δὲ κατεῖδε |
Οὕτως εἰπὼν ἐξέπνευσεν ἐν τῷ ὕδατι· ἐθεάσατο δὲ αὐτὸν |
101 |
Λειχοπίναξ ὄχθῃσιν ἐφεζόμενος μαλακῇσι· |
Λειχοπίναξ ἐπὶ ταῖς μαλακαῖς ὄχθαις καθήμενος· |
102 |
Δεινὸν δʼ ἐξολόλυξε, δραμὼν δʼ ἤγγειλε μύεσσιν. |
θρηνῶν δὲ τραιῶς ἀνεβόησε, καὶ δραμὼν ἀπήγγειλε τὸ γεγονὸς τοῖς μυσίν· |
103 |
Ὡς δʼ ἔμαθον τὴν μοῖραν, ἔδυ χόλος αἰνὸς ἅπαντας, |
Ἐπεὶ δὲ ἤκουσαν τὸν θάνατον, ὀργὴ χαλεπὴ ἐξῆψεν· ἅπαντας, |
104 |
Καὶ τότε κηρύκεσσιν ἑοῖς ἐκέλευσαν ὑπʼ ὄρθον |
καὶ τηνικαῦτα τοῖς ἑαυτῶν κήρυξιν ἐκέλευσαν ἕωθεν μάλα |
105 |
Κηρύσσειν ἀγορήνδʼ ἐς δώματα Τρωξάρταο, |
κηρύττειν, καὶ συγκαλεῖν ἀγορὰν εἰς τὰ οἰκήματα τοῦ Τρωξάρτου, |
106 |
Πατρὸς δυστήνου Ψιχάρπαγος, ὃς κατὰ λίμνην |
ὑιοῦ πατρὸς τοῦ ἀθλίου ύχαρπαγος, ὃς ἐν τῇ λίμνῃ |
107 |
Ὕπτιος ἐξήπλωτο νεκρὸν δέμας, οὐδὲ παρ ὄχθας |
ἐξήπλωτο ὕπτιος σῶμα νεκρὸν, οὐδὲ παρὰ τὰς ὄχθας |
108 |
Ἦν ἤδη τλήμων, μέσσῳ δʼ ἐπενήχετο πόντῳ. |
ἔκειτο ἤδη ὁ ταλαίπωρος, ἀλλʼ ἐν τῷ μέσῳ τῆς λίμνης ἐφέρετο. |
109 |
Ὡς δʼ ἦλθον σπεύδοντες ἅμʼ ἠοῖ, πρῶτος ἀνέστη |
Ἐπεὶ δὲ παρεγένοντο ἐπειγόμενοι ἅμα τῷ πρωὶ, ἀνέστη πρῶτος |
110 |
Τρωξάρτης ἐπὶ παιδὶ χολούμενος, εἶπέ τε μῦθον. |
Τρωξάρτης ἕνεκα τοῦ παιδὸς ὀργιζόμενος, καὶ εἶπε λόγον. |
111 |
Ὦ φίλοι, εἰ καὶ μοῦνος ἐγὼ κακὰ πολλὰ πέπονθα |
Ὦ φίλοι, εἰ καὶ μόνος ἐγὼ πολλὰ δεινὰ ἔπαθον |
112 |
Ἐκ βατράχων, ἀλλʼ ἡ πεῖρα πάντεσσι τέτυκται. |
ὑπὸ τῶν βατράχων, ἀλλʼ ἥγε προσβολὴ καὶ ἐπιχείρησις κατὰ πάντας ἐγεγόνει· |
113 |
Εἰμὶ δὲ νῦν ἐλεεινὸς, ἐπεὶ τρεῖς παῖδας ὄλεσσα· |
εἰμὶ δὲ νῦν ἄθλιος καὶ οἰκτρὸς, ἐπειδὴ τρεῖς ὑιοὺς ἀπώλεσα, |
114 |
Καὶ τὸν πρῶτον μέν ῥα κατέκτανεν ἁρπάξασα |
καὶ τὸν μὲν πρῶτον ἀπέκτανεν ἀρπάσασα |
115 |
Ἐχθίστη γαλέη, τρώγλης ἔκτοσθε λαβοῦσα |
ἡ μισητοτάτη γαλῆ, ἔξω τῆς μυωξίας καταλαβοῦσα αὐτὸν, |
116 |
Τὸν δʼ ἄλλον πάλιν ἄνδρες ἀπηνέες εἰς μόρον ἦξαν, |
τὸν ἄλλον δὲ πάλιν ἄνδρες, ὠμοί τε, καὶ ἀγνώμονες εἰς θάνατον εἵλκυσαν |
117 |
Καινοτέραις τέχναις, ξύλινον δόλον ἐξευρόντες, |
νεωτέραις τέχναις καὶ ἐπιβουλαῖς, ξύλινόν τινα δόλον καὶ μηχάνημα ἐξευρόντες, |
118 |
Ἣν Παγίδα καλέουσι, μυῶν ὀλέτειραν ἐοῦσαν· |
ἣν Παγίδα ὀνομάζουσι, μυῶν θανατηφόρον οὖσαν. |
119 |
Ὁ τρίτος δʼ ἦν ἀγαπητὸς ἐμὸι καὶ μητέρι κεδνῇ, |
ὁ τρίτος δὲ ἦν ἀγαπητὸς ἐμοὶ, καὶ τῇ ἀγαθῇ μητρὶ, |
120 |
Τοῦτον ἀπέπνιξεν βάτραχος κακὸς ἐς βυθὸν ἄξας. |
τοῦτον ἀπέπνιξεν ὁ βάτραχος κακὸς, εἰς τὸ βάθος τῆς λίμνης ἀπαγαγών. |
121 |
Ἀλλʼ ἄγεθʼ ὁπλισώμεσθα, καὶ ἐξέλθωμεν ἐπ αὐτοὺς, |
ἀλλʼ ἄγετε καθοπλίζεσθε καὶ ἴωμεν κατʼ αὐτῶν, |
122 |
Σώματα κοσμήσαντες ἐν ἔντεσι δαιδαλέοισι. |
τὰ σώματα περιστείλαντες ὅπλοις ποικίλοις. |
123 |
Ταῦτʼ εἰπὼν, ἀνέπεισε καθοπλίζεσθαι ἄπαντας. |
Ταῦτα εἰπὼν, κατέπεισεν ἅπαντας ἐνόπλους γενέσθαι. |
124 |
Κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνημῇσιν ἔθηκαν, |
Κνημῖδας μὲν οὖν πρῶτον περὶ τὰς κνήμας ἔθηκαν, |
125 |
Ῥήξαντες κυάμους χλωροὺς εὖ δʼ ἀσκήσαντες, |
σχίσαντες χλωροὺς κυάμους, καὶ καλλῶς κατασκευάσαντες, |
126 |
Οὓς ἀυτοὶ διὰ νυκτὸς ἐπιστάντες κατέτρωξαν. |
οὓς αὐτοὶ νύκτωρ ἐπελθόντες κατέφαγον· |
127 |
Ἀσπὶς δʼ ἦν λύχνου τὸ μεσόμφαλον· ἡ δέ νὺ λόγχη, |
ἀσπὶς δὲ ἦν ὁ τοῦ λύχνου μέσος ὀμφαλὸς τὰ δόρατα δὲ ἦσαν |
128 |
Ἐυμήκεις βελόναι, παγχάλκεον ἔργον Ἄρηος· |
βελόναι μακραὶ, στερεώτατον ἔργον σιδήρου· |
129 |
Ἡ δὲ κόρυς, τὸ λέπυρον ἐπὶ κροτάφοισι καρύου. |
τὸ κράνος δὲ ἦν ἐπὶ τοῖς κροτάφοις καρύου φλοιὸς, |
130 |
Θώρηκας δʼ εἶχον καλαμοστεφέων ἀπὸ βύρσων, |
θώρακας δὲ εἶχον ἀπὸ καλῶν καὶ τεθραμμένων δερμάτων, |
131 |
Οὓς, γαλέην δείραντες, ἐπισταμένως ἐποίησαν. |
οὓς γαλῆν ἐκδείραντες εὐτέχνως καὶ συνετῶς κατασκεύασαν· |
132 |
Οὕτω μὲν μῦες ἦσαν ἔνοπλοι· ὡς δʼ ἐνόησαν |
οὕτω μὲν μῦες καθωπλισμένοι ἐτύγχανον. ἐπεὶ δὲ ἔμαθον ταῦτα |
133 |
Βάτραχοι, ἐξανέδυσαν ἀφʼ ὕδατος, ἐις δʼ ἕνα χῶρον |
οἱ βάτραχοι ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος, εἰς ἕνα δὲ τόπον |
134 |
Ἐλθόντες, βουλὴν ξύναγον πολέμοιο κακοῖο. |
συνελθόντες, συνῆγον βουλὴν πολέμου κακοῦ καὶ δεινοῦ· |
135 |
Σκεπτομένων δʼ ἀυτῶν πόθεν ἡ στάσις, ἢ τίς ὁ θρῦλλος, |
σκοπουμένων δὲ αὐτῶν πόθεν ὁ πόλεμος, καὶ τίς ἡ φήμη, |
136 |
Κῆρυξ ἐγγύθεν ἦλθε, φέρων ῥάβδον μετὰ χερσὶ, |
κῆρυξ ἐγγὺς ἀφίκετο, ἔχων ἐν ταῖς χερσὶ ῥάβδον, |
137 |
Τυρογλύφου ὑιὸς μεγαλήτορος Ἐμβασίχυτρος, |
Ἐμβασίχυτρος ὁ ὑιὸς τοῦ μεγαλοψύγου καὶ γενναίου Τυρογλύφου |
138 |
Ἀγγέλλων πολέμοιο κακὴν φάτιν· εἶπέ τε μῦθον. |
μηνύων πολέμου καὶ μάχης κακὴν ἀγγελίαν, καὶ εἶπε λόγον. |
139 |
Βάτραχοι, μῦες ὔμμιν ἀπειλήσαντες ἔπεμψαν |
Ὦ βάτραχοι, οἱ μῦες διαγγεῖλαι τὰ χείρω ἔπεμψάν με ὑμῖν |
140 |
Εἰπεῖν, ὁπλίζεσθαι ἐπὶ πόλεμόν τε μάχην τε. |
φάναι καθοπλίζεσθαι ἐπὶ πόλεμον καὶ μάχην. |
141 |
Εἶδον γὰρ καθʼ ὕδωρ πιχάρπαγα ὃν κατέπεφνεν |
ἐθεάσαντο γὰρ ἐν τῷ ὕδατι Ψιχάρπαγα ὅν τινα ἐφόνευσεν |
142 |
Ὑμέτερος βασιλεὺς Φυσίγναθος. ἀλλὰ μάχεσθε, |
Φυσίγναθος ὁ ὑμέτερος βασιλεύς. ἀλλὰ πολεμεῖτε, |
143 |
Οἵτινες ἐν βατράχοισιν ἀριστῆες γεγάατε. |
ὅσοι ἐν τοῖς βατράχοις ἀριστεῖς καὶ ἀνδρεῖοι γεγόνατε. |
144 |
Ὣς εἰπὼν ἀπέφῃνε· λόγος δʼ εἰς οὔατα πάντων |
Οὕτως εἰπὼν τὸ πρᾶγμα ἐνεδείξατο. ὁ λόγος δʼ εἰς τὰ ὦτα πάντων |
145 |
Εἰσελθὼν, ἐτάραξε φρένας βατράχων ἀγερώχων. |
εἰσδὺς ἐκίνησε τὰς διανοίας τῶν ἀνδρείων καὶ ἀλαζόνων βατράχων. |
146 |
Μεμφομένων δʼ ἀυτῶν Φυσίγναθος εἶπεν ἀναστάς· |
αἰτιωμένων δὲ καὶ κατηγορούντων αὐτῶν Φυσίγναθος ἀναστὰς ἔφη. |
147 |
Ὦ φίλοι, οὐκ ἔκτεινον ἐγὼ μῦν, ὀυδὲ κατεῖδον |
Ὦ φίλοι, οὐκ ἀπέκτεινα ἐγὼ μῦν, οὐδὲ ἐθεασάμην αὐτὸν |
148 |
Ὀλλύμενον, πάντως ἐπνίγη παίζων παρὰ λίμνην, |
ἀπολλύμενον· ἐπνίγη δηλαδὴ παίζων παρὰ τὴν λίμνην, |
149 |
Νήξεις τὰς βατράχων μιμούμενος· οἱ δὲ κάκιστοι |
μιμούμενος τὰς νήξεις καὶ τὰς καθʼ ὕδωρ πορείας τῶν βατράχων· οὗτοι δὲ οἱ πονηρότατοι |
150 |
Νῦν ἐμὲ μέμφονται τὸν ἀναίτιον. Ἀλλʼ ἄγε βουλὴν |
νῦν αἰτιῶνται ἐμὲ τὸν ἀθῶον καὶ μηδενὸς ὄντα. ἀλλʼ ἄγετε βουλὴν |
151 |
Ζητήσωμεν, ὅπως δολίους μῦας ἐξολέσωμεν. |
συζητήσωμεν εὑρεῖν, ὅπως τοὺς κακοτρόπους καὶ ἐπιβούλους μῦας ἀφανίσωμεν. |
152 |
Τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα· |
Τοιγαροῦν ἐγὼ λέξω καθάπερ μοι φαίνεται μάλιστα ἔχειν. |
153 |
Σώματα κοσμήσαντες ἔνοπλοι στῶμεν ἅπαντες |
τὰ σώματα στολίσαντες καθωπλισμένοι στῶμεν ἅπαντες |
154 |
Ἄκροις παρὰ χείλεσσιν, ὅπου κατάκρημνος ὁ χῶρος· |
παρὰ τοῖς ἄκροις τῶν χειλέων τῆς λίμνης, ἔνθα ὁ τόπος κρημνώδης καὶ πρηνής ἐστίν. |
155 |
Ἡνίκα δʼ ὁρμηθέντες ἐφ ἡμέας ἐξέλθωσι, |
ὁπόταν δὲ ἐφορμήσαντες ἐρ ἡμᾶς ἔλθωσιν, |
156 |
Δραξάμενοι κορύθων, ὅστις σχεδὸν ἀντίον ἔλθοι, |
ἡμεῖς δραξάμενοι τῶν περικεφαλαμῶν καὶ ἁρπάσαντες, ὃς ἂν ἐγγὺς ἐναντίον παραγένοιτο, |
157 |
Εἰς λίμνην αὐτοὺς σὺν ἔντεσιν εὐθὺ βάλωμεν. |
εἰς τὴν λίμνην αὐτοὺς αὐταῖς περικεφαλαίαις παραχρῆμα ἐμβάλωμεν. |
158 |
Ὅυτω γὰρ πνίξαντες ἐν ὕδασι τοὺς ἀκολύμβους, |
οὕτω γὰρ καταποντίσαντες καὶ πνίξαντες ἐν τῷ ὕδατι τοὺς ἰδιώτας καὶ ἀπείρους τοῦ νεῖν, |
159 |
Στήσομεν ἐυθύμως τὸ μυοκτόνον ὧδε τρόπαιον. |
στήσομεν περιχερῶς οὕτω τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ τῶν μυῶν τρόπαιον. |
160 |
Ὣς εἰπὼν συνέπεισε καθοπλίζεσθαι ἅπαντας. |
Οὕτως εἰπὼν κατέπεισεν ἅπαντας ἐν ὅπλοις γενέσθαι· |
161 |
Φύλλοις μὲν μαλάχων κνήμας ἑὰς ἀμφεκάλυψαν, |
φύλλοις μὲν οὖν μαλάχων τὰς κνήμας περιεκάλυψαν, |
162 |
Θώρακας δʼ εἶχον χλοερῶν πλατέων ἀπὸ σεύτλων, |
θώρακας δὲ εἶγον ἀπὸ τεύτλων χλωρῶν καὶ πλατυτέρων· |
163 |
Φύλλα δὲ τῶν κράμβων εἰς ἀσπίδας ἐ͂υ ἤσκησαν, |
τὰ φύλλα δὲ τῶν κραμβῶν εἰς ἀσπίδας καλῶς κατεσκεύσαν· |
164 |
Ἔγχος δʼ ὀξύσχοινος ἑκάστῳ μακρὸς ἀρήρει, |
δόρυ δὲ ἑκάστῳ ἐφήρμοστο σχοῖνος ὀξὺς καὶ μακρὸς, |
165 |
Καί ῥα κοχλιῶν λεπτῶν ἐκάλυπτε κάρηνα. |
καὶ δὴ κέρα κοχλιῶν λεπτοτέρων περιεκάλυπτε τὰς κεφαλὰς αὐτῶν· |
166 |
Φράξαμενοι δʼ ἔστησαν ἐπʼ ὄχθαις ὑψηλῇσι, |
καθοπλισθέντες δὲ ἔστησαν ἐπὶ ταῖς ὑψηλαῖς ὄχθαις, |
167 |
Σείοντες λόγχας· θυμοῦ δʼ ἔπλητο ἔκαστος. |
κινοῦντες τὰ δόρατα, ὀργῆς δὲ ἕκαστος ἐπληροῦτο. |
168 |
Ζεὺς δὲ θεοὺς καλέσας εἰς ὀυρανὸν ἀστεροέντα, |
Ζεὺς δὲ συγκαλέσας τοῦς Θεοὺς εἰς τὸν τοὺς ἀστέρας ἔχοντα οὐρανὸν, |
169 |
Καὶ πολέμου πληθὺν δείξας, κρατερούς τε μαχητὰς |
καὶ δείξας τὸ πλῆθος τοῦ πολέμου καὶ τοὺς ἀνδρείους πολεμιστὰς |
170 |
Πολλοὺς καὶ μεγάλους, ἤγʼ ἔγχεα μακρὰ φέροντας· |
πολυπληθεῖς ὄντας καὶ εὐμεγέθεις, καὶ δόρατα ἐπὶ μάχῃ ἔχοντας, |
171 |
Ὡς βατράχων στρατὸς εὖτʼ ἐγέμοντο γιγάντων· |
ὅπως ὁ τῶν βατράχων στρατὸς καλῶς ἦν πλήρης γιγάντων· |
172 |
Κενταύρων μεγαλαύχων μῦες δʼ ἦσαν ὅμοιοι· |
καὶ οἱ μῦες ἐτύγχανον ὅμοιοι κενταύρων μεγαλοφόνων καὶ ἀλαζόνων· |
173 |
Ὁ͂ιος κενταύρων στρατὸς ἔρχεται ἠδὲ γιγάντων· |
οἷον δὴ τὸ κενταύρων καὶ γιγάντων πορεύεται στράτευμα· |
174 |
Ἡδὺ γελῶν ἐρέεινε τίνες βατράχοισιν ἀρωγὸι, |
ἡδέως γελῶν ἤρετο τίνες βατράχοις βοηθοὶ, |
175 |
Ἢ μυσι τειρομένοις, καὶ Ἀθηναίην προσέειπεν. |
ἢ τοῖς μυσὶ καταπονουμένοις εἰσὶ, καὶ πρὸς τὴν Ἀθηνᾶν εἶπεν. |
176 |
Ὦ θύγατερ, μυσὶν ἄρα βοηθήσουσα πορεύσῃ; |
Ὦ θύγατερ ἦπου βοηθήσουσα μυσὶν ἀπέρχῃ, |
177 |
Καὶ γάρ σου κατὰ νηὸν ἀεὶ σκιρτῶσιν ἅπαντες, |
καὶ γὰρ ἐν τῷ σῷ ναῷ χορεύοσιν ἅπαντες ἀεὶ |
178 |
Κνίσσῃ τερπόμενοι, καὶ ἐδέσμασι παντοδαποῖσι. |
λίπει εὐφραινόμενοι, καὶ ὄψοις διαφόροις τε καὶ πολλοῖς. |
179 |
Ὣς ἂρ ἔφη Κρονίδης. τὸν δὲ προσέειπεν Ἀθήνη· |
Οὕτω δὴ εἶπεν ὁ τοῦ Κρόνου ὑιὸς· πρὸς αὐτὸν δὲ εἶπεν ἡ Ἀθηνᾶ. |
180 |
Ὦ πάτερ· οὐκ ἂν πώποτʼ ἐγὼ μυσὶ τειρομένοισιν |
Ὦ πάτερ, οὐδέποτʼ ἂν ἐγὼ τοῖς μυσὶ νικομένοις καὶ καταπονουμένοις |
181 |
Ἐλθοίμην ἐπαρωγὸς, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ μʼ ἔοργαν, |
παραγενοίμην βοηθὸς, ἐπειδὴ πολλὰ δεινά με εἰργάσαντο, |
182 |
Στεμματα βλάπτοντες καὶ λύχνους εἴνεκʼ ἐλαίου. |
τοὺς στεφάνους καὶ τὰ διαδήματα καταλύοντες καὶ τοὺς λίχνους χάριν τοῦ ἐλαίου· |
183 |
Τοῦτο δέ μοι λίην ἔδακε φρένας· οἷα μʼ ἔρεξαν· |
τοῦτο δὲ λίαν ἔπληξε τὴν ἐμὴν διάνοιαν, ὢ οἷά με εἰργάσαντο, |
184 |
Πέπλον μου κατέτρωξαν ὃν ἐξύφῃνα καμοῦσα |
τὸν πέπλον μου κατέφαγον ὃν πονήσασα ὕφανα |
185 |
Ἐκ ῥοδάνης λεπτῆς, καὶ στήμονα λεπτὸν ἔνησα, |
ἐκ κρόκης λεπτῆς, καὶ στήμονα λεπτον ἔκλωσα, |
186 |
Καὶ τρώγλας ἐτέλεσαν· ὁ δʼ ἠπητής μοι ἐπέστη, |
καὶ τρύπας ἐποίησαν, ὁ ῥάπτης δέ μοι παρεγένετο, |
187 |
Καὶ πολύ με πράσσει, τούτου χάριν ἐξώργισμαι. |
καὶ ἀπαιτεῖ με πολύ· τούτου ἕνεκα ἐθυμώθην, |
188 |
Χρησαμένη γὰρ ἔνησα, καὶ οὐκ ἔχω ἀνταποδοῦναι, |
δανεισαμένη γὰρ ἔκλωσα, καὶ νῦν οὐκ ἔχω ἀποδοῦναι, |
189 |
Καὶ πράσσει με τόκον, τόγʼ ἐρίπονον ἀθανάτοισιν. |
καὶ ἀπαιτεῖ με τόκον καὶ γινόμενον, τὸ δὴ φοβερόν ἐστι τοῖς αθανάτοις θεοῖς. |
190 |
Ἀλλʼ ὀυδʼ ὣς βατράχοισιν ἀρηγέμεναι βουλήσω, |
Οὐ μὴν ἀλλʼ οὐδὲ οὕτως τοῖς βατράχοις βοηθεῖν ἐθελήσω· |
191 |
Ἐισὶ γὰρ οὐδʼ αὐτὸι φρένας ἔμπεδοι, ἀλλά με πρώην |
οὐδὲ γὰρ αὐτοὶ εἰσὶ βέβαιοι τὸν νοῦν, ἀλλά με πρότερον |
192 |
Ἐκ πολέμου ἀνιοῦσαν, ἐπεὶ λίην ἐκοπώθην, |
ἐκ τοῦ πολέμου ἐπανερχομένην ἐπειδὴ· σφόδρα κόπου ἐπλήσθην, |
193 |
Ὕπνου δευομένην, ὀυκ εἴασσαν θορυβοῦντες |
ὕπνου δεομένην οὐκ ἀφῆκαν, θόρυβον καὶ ταραχὴν ποιοῦντες, |
194 |
Οὐδʼ ὀλίγον καταμῦσαι· ἐγὼ δʼ ἄϋπνος κατεκείμην, |
οὐδʼ ἐπὶ μικρὸν ἐπικλίναι καὶ καταμύσαι τὰ βλέφαρα· ἐγὼ δὲ ἄγρυπνος κατεκίμην, |
195 |
Τὴν κεφαλὴν ἀλγοῦσα, ἕως ἐβόησεν ἀλέκτωρ. |
τὴν κεφαλὴν ὀδυνωμένη, ἔως ἐφώνησεν ὁ ἀλεκτρυών. |
196 |
Ἀλλʼ ἄγε παυσώμεσθα, θεοὶ, τούτοισιν ἀρήγειν, |
Ἀλλʼ ἄγετε λήξωμεν, ὦ Θεοὶ, τούτοις βοηθεῖν |
197 |
Μή κέ τις ἡμείων τρωθῇ βέλει ὀξυόεντι· |
μή τις ἡμῶν πληγῇ βέλει ὀξεῖ καὶ τμητικῷ, |
198 |
Μή τις καὶ λόγχῃ τυπῇ δέμας ἠὲ μαχαίρᾳ· |
μή τις καὶ δόρατι τὸ σῶμα τρωθῇ ἢ ξίφει, |
199 |
Εἰσὶ γὰρ ἀγχέμαχοι, καὶ εἰ θεὸς ἀντίον ἔλθοι· |
εἰσὶ γὰρ οἷοι ἐκ τοῦ σύνεγγυς μάχεσθαι, εἰ καὶ ὁ θεὸς ἐναντίον παραγένοιτο, |
200 |
Πάντες δʼ ὀυρανόθεν τερπώμεθα δῆριν ὁρῶντες. |
πάντες δὲ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὴν μάχην θεώμενοι εὐφραινώμεθα καὶ ἀγαλλώμεθα. |
201 |
Ὣς ἂρ ἔφη· τῇ δʼ αὖτε πεπείθοντο θεοὶ ἄλλοι |
Οὕτως εἶπεν· ταύτῃ δὲ ἐπείσθησαν οἱ ἄλλοι θεοὶ· |
202 |
Πάντες, ὁμῶς δὲ ἀολλέες ἤλυθον ἐς ἕνα χῶρον. |
σύμπαντες δὲ οἱ ὁμόθεν ἀθρόοι συνῆλθον εἰς ἕνα τόπον. |
203 |
Κὰδδʼ ἧλθον κήρυκε τέρας πολέμοιο φέροντε. |
Κατῆλθον δὲ οἱ κήρυκες τὸ τοῦ πολέμου σύνθημα φέροντες. |
204 |
Καὶ τότε κώνωπες μεγάλας σάλπιγγας ἔχοντες |
καὶ τότε δὴ κώνωπες μεγάλας σάλπιγγας φέροντες |
205 |
Δεινὸν ἐσάλπιζον πολέμου κτύπον· ὀυρανόθεν δὲ |
φοβερὸν ἐσάλπιζον κτύπον πολέμου καὶ μάχης, ἐκ τοῦ οὐρανοῦ δὲ |
206 |
Ζεὺς κρονίδης βρόντησε τέρας πολέμοιο κακοῖο. |
Ζεὺς ὁ ὑιὸς τοῦ Κρόνου ἐβρόντησε σημεῖον πολέμου χαλεποῦ. |
207 |
Πρῶτος δʼ Ὑψιβόας Λειχήνορα ὅυτασε δουρὶ, |
Πρῶτος δὲ Ὑψιβόας δόρατι ἔτρωσεν Λειχήνορα, |
208 |
Ἑσταότʼ ἐν προμάχοις κατὰ γαστέρα εἰς μέσον ἧπαρ |
ἑστῶτα ἐν τοῖς πρωταγωνισταῖς, παρὰ τὸν γαστέρα εἰς τὸ μέσον τοῦ ἥπατος |
209 |
Κὰδδʼ ἔπεσεν πρηνὴς, ἁπαλὰς δʼ ἐκόνισσεν ἐθείρας· |
κατέπεσε δὲ ἐπὶ πρόσωπον, τὰς ἁπαλὰς δὲ τρίχας ἐνέφυρε τῇ κόνῃ. |
210 |
Τρωγλοδύτης δὲ μετʼ αὐτὸν ἀκόντισε Πηλείωνα |
Τρωγλοδύτης δὲ μετʼ αὐτὸν ἔβαλε τὸν Πηλέως ὑιὸν, |
211 |
Πῆξεν δὲ ἐν στέρνῳ στιβαρὸν δόρυ, τὸν δὲ πεσόντα |
ἔπηξε δὲ ἐν τῷ στήθει τὸ στερεὸν δόρυ, πεσόντα δὲ αὐτὸν |
212 |
Ἕιλε μέλας θάνατος, ψυχὴ δʼ ἐκ σώματος ἔπτη. |
κατείληφεν ὁ σκοτεινὸς θάνατος, ἡ ψυχὴ δὲ ἀπέπτη, καὶ ᾤχετο ἐκ τοῦ σώματος. |
213 |
Σευτλαῖος δʼ ἂρ ἔπεφνε βαλὼν κέαρ Ἐμβασίχυτρον· |
Σευτλαῖος δὲ τρώσας Ἐμβασίχυτρον παρὰ τὴν καρδίαν ἀνεῖλεν· |
214 |
Ἀρτοφάγος δὲ Πολύφωνον κατὰ γαστέρα τύψεν. |
Ἀρτοφάγος δὲ ἔπληξε κατὰ τὴν γαστέρα Πολύφωνον, |
215 |
Ἤριπε δὲ πρηνὴς, ψυχὴ δὲ μελέων ἐξέπτη. |
ἔπεσε δὲ ἐπὶ πρόσωπον, ἡ ψυχὴ δὲ ἀπέπτη καὶ ᾤχετο ἀπὸ τῶν μελῶν. |
216 |
Λιμνόχαρις δʼ ὡς εἶδεν ἀπολλύμενον Πολύφωνον, |
Λιμνόχαρις δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο τὸν Πολύφωνον ἀνῃρημένον, |
217 |
Τρωγλοδύτην ἁπαλοῖο διʼ ἀυχένος τρῶσεν ἐπιστὰς |
ἐπελθὼν ἔπληξε τὸν Τρωγλοδύτην κατὰ τὸν ἁπαλὸν τράχηλον |
218 |
Πέτρῳ μυλοειδέϊ, τὸν δὲ σκότος ὄσσʼ ἐκάλυψε. |
λίθῳ στρογγύλῳ τε καὶ τραχεῖ, σκότος δὲ αὐτὸν κατὰ ὀφθαλμοὺς περιεκάλυψε. |
219 |
Τρωγλωδύτης δʼ ἂρ ἔπεφνε Βρεκαικίστα ἐσθλὸν ἀΐξας, |
Τρωγλωδύτης δὲ ἐφορμήσας ἀπέκεινε Βρεκαίκιστα ἀγαθὸν καὶ ἀνδρεῖον· |
220 |
Ὠκιμίδην δʼ ἄχος εἷλε, καὶ ἤλασεν ὀξέι σχοίνῳ, |
Ὠκιμίδην δὲ κατείληφε λύπη μεγάλη, καὶ ἔβαλε τῷ ὀξεῖ σχοίνῳ, |
221 |
Ἀλλʼ ὁ μὲν ἔσπασεν ἔγχος, ἐφώρμησαν δὲ ἐπʼ ἀυτῷ. |
ἀλλʼ οὗτος ἔσπασε μὲν τὸ δόρυ, ὥρμησαν δὲ ἐπʼ αὐτὸν |
222 |
Ὀυ δʼ αὖ ἧκεν ὅ γʼ ἔγχος ἐναντίον, ἤριπε δʼ ἐυθὺς· |
οὐδʼ αὖθις ἀφῆκεν οὗτός γε ἐναντίον τὸ δόρυ παραχρῆμα γάρ τοι κατέπεσε· |
223 |
Λειχήνωρ δʼ ἄρα Κωστοφάγοιο τιτύσκετο δουρὶ. |
Λειχήνωρ δὲ Κωστοφάγου κατεστοχάζετο δόρατι· |
224 |
Ὁ͂υτος δʼ ὡς ἐνόησεν φεύγων ἔμπεσεν ὄχθαις, |
οὗτος δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο, φεύγων ἐνέπεσε εἰς τὰς ὄχθας, |
225 |
Ἀλλʼ ὀυδʼ ὣς ἀπέληγεν, ἐν ὕδασι δʼ ἤλασεν ἀυτὸν· |
ἀλλʼ οὐδὲ οὕτως ἐπαύετο αὐτὸς· ἀλλʼ ἐν τῷ ὕδατι ἔτρωσεν αὐτὸν. |
226 |
Κάππεσε δʼ, ὀυδʼ ἀνένευσεν· ἐβάπτετο δʼ αἵματι λίμνη |
κατέπεσε δὲ, οὐδὲ ἀνέκυψεν ἔτι, ἐβάπτετο δὲ ἡ λίμνη τῷ αἵματι |
227 |
Πορφυρέῳ, ἀυτὸς δὲ παρʼ ἤϊον ἐξετανύσθη, |
τῷ πορφυρῷ· αὐτὸς δὲ ἐπὶ τὴν παρειὰν πεσὼν ἐξήπλωτο, |
228 |
Χορδαῖσι λιπαραῖσιν ἐπορνύμενος λαγόνεσσι. |
ἐπὶ χολάσι πίοσιν ἐπισαλεύων τοῖς λαγόσιν. |
229 |
Τυρογλύφον δʼ ἐπʼ ὄχθαις Λιμνήσιος ἐξενάριξε. |
Τυρογλύφον δὲ παρὰ ταῖς ὄχθαις Λιμνήσιος ἀπέκτεινεν, |
230 |
Πτερνογλύφον δὲ ἰδὼν Καλαμίνθιος εἰς βάθος ἦλθε, |
Πτερνογλύφον δὲ θεασάμενος ὁ Καλαμίνθιος κατέδυ εἰς τὸ βάθος, |
231 |
Ἥλατο δʼ ἐς λίμνην φεύγων, τὴν ἀσπίδα ῥίψας. |
ἐπήδησε δὲ εἰς τὴν λίμνην φεύγων, τὴν ἀσπίδα ἀποῤῥίψας· |
232 |
Φιτραῖον δʼ ἂρ ἔπεφνεν ἀπύμων Ἐμβασίχυτρος. |
υτραῖον δὲ ἀπέκτεινεν ὁ βέλτιστος Ἐμβασίχυτρος· |
233 |
Ὑδρόχαρις δʼ ἔπεφνε πτερνοφάγον βασιλῆα. |
Ὑδρόχαρις δὲ ἀνεῖλε Πτερνοφάγον τὸν βασιλέα, |
234 |
Χερμαδίῳ πλήξας κατὰ βρέγματος· ἐγκέφαλος δὲ, |
παίσας αὐτὸν λίθῳ χειροπληθεῖ κατὰ τὸ ὑπερμετώπιον· ὁ ἐγκέφαλος δὲ |
235 |
Ἐκ ῥινῶν ἔσταζε, παλάσσετο δʼ αἵματι γαῖα. |
κατεστάλαξεν ἀπὸ τῶν ῥινῶν· διεβρέχετο δὲ καὶ ἐφύρετο ἡ γῆ τῷ αἵματι. |
236 |
Λειχοπίναξ δʼ ἔκτεινεν ἀμύμονα Βορβορκοίτην, |
Λειχοπίναξ δὲ ἀνεῖλε τὸν ἄμεμπτον Βορβοροκοίτην |
237 |
Ἔγχει ἐπαίξας· τὸν δὲ σκότος ὄσσʼ ἐκάλυψε. |
δόρατι ἐφορμήσας· σκοτία δὲ αὐτόν κατὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς περιεκάλυψεν· |
238 |
Πρασσοφάγος δʼ ἐσιδὼν, ποδὸς εἵλκυσε νεκρὸν ἐόντα |
Πρασοφάγος δὲ θεασάμενος εἵλκυσεν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ποδὸς νεκρὸν ὄντα, |
239 |
Ἐν λίμνῃ δʼ ἀπέθηκε, κρατήσας χειρὶ τένοντα. |
καὶ κατέθηκεν ἐν τῇ λίμνῃ· περιλαβὼν τὸν τένοντα αὐτοῦ τῇ χειρι. |
240 |
Ψιχάρπαξ δʼ ἤμυνʼ ἑτάρων περὶ τεθνειώτων, |
Ψιχάρπαξ δὲ ἐπεβοήθει μαχόμενος ὑπὲρ τῶν ἀποθανόντων φίλων, |
241 |
Καὶ βάλε Πρασσοφάγον, μήπω γαίης ἐπιβάντα, |
καὶ ἔτρωσε τὸν Πρασοφάγον μήπω εἰς γῆν ἐλθόντα |
242 |
Πίπτε δέ οἱ πρόσθεν· ψυχὴ δʼ Ἄϊδός δε βεβήκει· |
ἔπεσε δὲ ἔμπροσθεν, αὐτοῦ δὲ ἡ ψυχὴ ᾤχετο ἔξω. |
243 |
Πηλοβάτης δʼ ἐσιδὼν, πηλοῦ δράκα ῥίψεν ἐπʼ αὐτῷ, |
Πηλοβάτης δὲ θεασάμενος πηλοῦ ὅσον δράξαι τῇ χειρὶ, ἔῤῥιψεν ἐπʼ αὐτὸν, |
244 |
Καὶ τὸ μέτωπον ἔχρισε, καὶ ἐξετύφλου παρὰ μικρὸν. |
καὶ ἔχρισε τὸ μέτωπον, καὶ παρʼ ὀλίγον ἐξετύφλωσεν. |
245 |
Ὠργίθη δʼ ἂρ ἐκεῖνος, ἑλὼν δέ γε χειρὶ παχείῃ |
ἐθυμώθη δὲ ἐκεῖνος, καὶ λαβὼν τῇ παχείᾳ καὶ ἰσχυρᾷ χειρὶ |
246 |
Κείμενον ἐν γαίῃ λίθον ὄβριμον, ἀχθος ἀρούρης, |
λίθον κείμενον ἐν τῇ γῇ, μέγα βάρος γῆς, |
247 |
Τῶ βάλε Πηλοβάτην ὑπὸ γούνατα, πᾶσα δʼ ἐκλάσθη |
Τούτῳ ἔπαισε τὸν Πηλοβάτην κατὰ τὰ γόνατα· πᾶσα δὲ συνετρίβη |
248 |
Κνήμη δεξιτερὴ, πέσε δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι. |
ἡ δεξιὰ κνήμη, ἔπεσε δὲ ἐπὶ τὰ μετάφρενα ἐν τῇ κόνει. |
249 |
Κραυγασίδης δʼ ἤμυνε, καὶ οὕτω βαῖνεν ἐπʼ αὐτῷ· |
Κραυγασίδης δὲ ἐπεβοήθει, καὶ οὕτως ἐπῆλθε κατʼ αὐτοῦ |
250 |
Τύψε μέσην δʼ ἀυτὸν κατὰ γαστέρα, πᾶς δέ οἱ εἴσω |
ἔπαισε δὲ κατὰ τὸ μέσον τῆς γαστρὸς αὐτοῦ· πᾶς δὲ αὐτῷ εἰς τὸ ἔνδον |
251 |
Ὀξύσχοινος δῦνε· χαμαὶ δʼ ἔχυντο ἅπαντα |
ὁ ὀξὺς σχοῖνος εἰσῆλθεν· ἐπὶ τὴν γῆν δὲ ἐξεχύθη πάντα |
252 |
Ἔγκατʼ ἐφελκομενῷ ὑπὸ δούρατι χειρὶ παχείῃ· |
τὰ ἐντὸς ὑπὸ τοῦ δόρατος ἀποσπωμένου χειρὶ παχείᾳ καὶ ἰσχυρᾷ. |
253 |
Σιτοφάγος δʼ ὡς εἶδεν ἐπʼ ὄχθῃσιν ποταμοῖο, |
Σιτοφάγος δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο παρὰ ταῖς ὄχθαις τοῦ ποταμοῦ |
254 |
Σκάζων ἐκ πολέμου ἀνεχάζετο, τείρετο δʼ αἰνῶς· |
ὁρμῶν ἐκ τοῦ πολέμου ἀνεχώρει, κατεπονεῖτο δὲ χαλεπῶς. |
255 |
Ἥλατο δʼ ἐς τάφρον, ὅππως φύγῃ ἀιπὺν ὄλεθρον. |
ἐπήδησε δὲ εἰς τὴν τάφρον, ἵνα διαφύγῃ τὸν ἀφανιστικὸν θάνατον. |
256 |
Τρωξάρτης δʼ ἔβαλεν Φυσίγναθον ἐς πόδα ἄκρον· |
Τρωξάρτης δὲ ἔτρωσε τὸν Φυσίγναθον εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς· |
257 |
Ἔσχατος δʼ ἐκ λίμνης ἀνεδύσατο, τείρετο δʼ αἰνῶς. |
τελευταῖος δὲ ἐκ τῆς λίμνης ἀνέβη, κατεπονεῖτο δὲ χαλεπῶς. |
258 |
Πρασσαῖος δʼ ὡς εἶδεν ἔθʼ ἡμίπνουν προπεσόντα, |
Πρασσαῖος δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο προπεσόντα ἔτι τὰ τελευταῖα πνέοντα, |
259 |
Ἦλθε δια προμάχων, καὶ ἀκόντισεν ὀξέϊ σχοίνῳ· |
ἐπορεύθη διὰ τῶν πρωταγονιστῶν, καὶ ἔβαλε σχοίνῳ ὀξεῖ· |
260 |
Ὀυδʼ ἔῤῥηξε σάκος, σχέτο δʼ ἀυτοῦ δουρὸς ἀκωκὴ. |
οὐδ ἔσχισε τὴν ἀσπίδα, ἀλλʼ ἐπεσχέθη αὐτόθι ἡ τοῦ δόρατος αἰχμή. |
261 |
Τοῦ δʼ ἔβαλε τρυφάλειαν ἀμύμονα, καὶ τετράχυτρον |
τούτου δὲ ἀμώμητον καὶ τετράχυτρον ἔπαισε κράνος |
262 |
Δῖος Ὀρηγανίων μιμούμενος ἀυτὸν Ἄρηα, |
ὁ ἔνδοξος Ὀριγανίων, μιμούμενος τὸν Ἄρεα αὐτὸν τὸν θεὸν, |
263 |
Ὃς μόνος ἐν βατράχοισιν ἀρίστευεν καθʼ ὅμιλον. |
ὃς δὴ μόνος ἐν τοῖς βατράχοις ἠνδραγάθει κατὰ τὸν στρατὸν. |
264 |
Ὥρμησαν δʼ ἂρ ἐπʼ ἀυτὸν· ὁ δʼ ὡς ἴδεν ὀυχ ὑπέμεινεν |
Ὥρμησαν δὴ οὖν ἐπʼ αὐτὸν· οὗτος δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο οὐκ ἔτλη καρτερῶν |
265 |
Ἥρωας κραταιοὺς, ἀλλʼ ἔδυ βένθεα λίμνης. |
τοὺς ἀνδρείους ἥρωας· αλλὰ κατέβη εἰς τὸ βάθος τῆς λίμνης |
266 |
Ἦν δέ τις ἐν μύεσσι νέος παῖς ἔξοχος ἄλλων, |
ἦν δὲ τις ἐν τοῖς μυσὶ νέος διαφέρων τῶν ἄλλων |
267 |
Ἀγχέμαχος, φίλος ὑιὸς ἀμύμονος Ἀρτεπιβούλου, |
δόρατι μαχόμενος ἀεὶ, ὑιὸς ἀγαπητὸς τοῦ βελτίστου Ἀρτεπιβούλυ, |
268 |
Μεριδάρπαξ ὄρχαμος ἀινῷ ἶσος Ἄρηϊ. |
Μεριδάρπαξ ἡγεμὼν ὅμοιος τῷ φοβερῷ Ἄρει, |
269 |
Ὅς ρα ἰὼν πολέμοιο μετασχεῖν παῖδʼ ἐκέλευσεν. |
ὃς δὴ ἐπελθὼν ἐκέλευσε τὸν ὑιὸν μετασχεῖν τοῦ πολέμου, |
270 |
Ἀυτὸς δʼ ἑστήκει μεγαλοφρονέων κατὰ λίμνην. |
αὐτὸς δὲ ἵστατο μέγα φρονῶν καὶ ἐπαιρόμενος κατὰ τὴν λίμνην, |
271 |
Οὗτος ἀναρπάξαι βατράχων γένος ἐπηπείλει |
οὕτος ἀφανίσαι τὸ γένος τῶν βατράχων διετείνετο, |
272 |
Καὶ ῥήξας καρύου μέσσην ῥάχην ἐις δύο μέρη |
καὶ σχίσας ἀναμέσον τὴν ῥάχην τοῦ καρύου εἰς δύο μέρη, |
273 |
Φράγδην ἀμφοτέροισιν ἐν ὤμοισι χερσὶν ἔθηκε. |
ἔθηκε ταῖς χερσὶν ἐπίφραγμα ἐν ἀμφοτέροις τοῖς ὤμοις. |
274 |
Οἱ δε τάχος δείσαντες ἔβαν πάντες κατὰ λίμνην, |
οὗτοι δὲ παραχρῆμα φοβηθέντες ἔδραμον πάντες πρὸς τὴν λίμνην, |
275 |
Καί νή κενʼ ἐξετέλεσσεν, ἐπὲι μέγα οἱ σθένος ἦεν, |
καὶ δὴ ἐτελείωσεν ἂν τὸ ἔργον ἐπειδὴ μεγάλη αὐτῷ δύναμις ἦν, |
276 |
Εἰ μὴ ἂρ ὀξὺ νόησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, |
εἰ μὴ τάχεως εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν θεῶν, |
277 |
Καὶ τότʼ ἀπολλυμένους βατράχους ᾤκτειρε Κρονίων· |
καὶ τότε δὴ ἀπολλυμένους τοὺς βατράχους ἐλέησεν ὁ τοῦ Κρόνου ὑιὸς. |
278 |
Κινήσας δὲ κάρη, τοίην δʼ ἐφθέγξατο φωνήν. |
κινήσας δὲ τὴν κεφαλὴν, τοιαύτην ἀφῆκε φωνὴν. |
279 |
Ὦ πόποι, ἦ μέγα ἔργον ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι, |
Φεῦ φεῦ· ὄντως που μέγα θαῦμα τοῦτο θεῶμαι τοῖς ὀφθαλμοῖς, |
280 |
Οὐ μικρὸν μʼ ἔπληξε Μεριδάρπαξ, ὃς κατὰ λίμνην |
οὐ μετρίως με δάκνει καὶ λυπεῖ Μεριδάρπαξ, ὃς παρὰ τὴν λίμνην |
281 |
Ἐνναίρειν βατράχους βλεμεαίνων· ἀλλὰ τάχιστα |
ἀποκτείνειν τοὺς βατράχους γαυριᾷ καὶ ἐπαίρεται· ἀλλʼ ὅτι τάχος |
282 |
Παλλάδα πέμψωμεν πολεμόκλονον, ἠδὲ καὶ Ἄρηα, |
Παλλάδα ἀποστείλωμεν τὴν πολεμικὴν, καὶ τὸν Ἄρεα, |
283 |
Οἵ μιν ἀποσχέσουσι μάχης κρατερόν περ ἐόντα. |
οἳ ἀποστήσουσιν αὐτὸν τοῦ πολέμου καίπερ ὄντα ἰσχυρὸν καὶ γενναῖον· |
284 |
Ὣς ἂρ ἔφη Κρονίδης· Ἄρης δʼ ἀπαμέιβετο μύθῳ. |
οὕτω δὴ εἶπεν ὁ τοῦ Κρόνου ὑιὸς· ὁ Ἄρης δὲ ἀπεκρίνατο λέγων· |
285 |
Ὄυτʼ ἂρ Ἀθηναίης, Κρονίδη, σθένος. οὔτε Ἄρηος |
οὐχ ἡ τῆς Ἀθηνᾶς δύναμις, ὦ ὑιὲ τοῦ Κρόνου, οὐδὲ τοῦ Ἄρεος |
286 |
Ἰσχύσει βατράχοισιν ἀρηγέμεν αἰπὺν ὄλεθρον. |
δυνήσεται βοηθῆσαι τοῖς βατράχοις καὶ ἀποσοβῆσαι τὸν χαλεπὸν θάνατον |
287 |
Ἀλλʼ ἄγε πάντες ἴωμεν ἀρηγόνες, ἢ τὸ σὸν ὅπλον |
ἀλλʼ ἄγετε πάντες πορευθῶμεν εἰς βοήθειαν, ἢ τὸ σὸν ὅπλον |
288 |
Κινείσθω, οὕτω γὰρ ἁλώσεται ὅς κεν ἄριστος· |
κινηθήτω. οὕτω γὰρ κρατηθήσεται ὅστις ἂν κράτιστος ᾖ, |
289 |
Ὡς Τιτᾶνάς ποτε πέφνες ἀρίστους ἔξοχα πάντων, |
ὥσπερ καὶ τοὺς Τιτάνας τὸ πάλαι ἀνεῖλες κρατίστους ὄντας ὑπὲρ ἅπαντας, |
290 |
Ὥς ποτε κατὰ νῆα κατέκτανες ὄβριμον ἄνδρα, |
ὥσπερ καὶ ἐν νηῒ τὸ πὰλαι ἀπέκτεινας ἄνδρα ἰσχυρὸν, |
291 |
Καὶ Κελάδοντʼ ἐπέδησας ἰδʼ ἄγρια φῦλα γιγάντων |
καὶ Κελάδοντα ἐδέσμευσας καὶ τὰ ἄγρια γένη τῶν Γιγάντων. |
292 |
Ὣς ἂρ ἔφη· Κρονίδης δʼ ἔβάλε ψολόεντα κεραυνὸν. |
Οὕτω δὴ εἶπεν· ὁ τοῦ Κρόνου δὲ ὑιὸς ἀφῆκε κεραυνὸν καυστικόν. |
293 |
Πρῶτα μὲν ἐβρόντησε, μέγαν δʼ ἐλήλιξεν Ὄλυμτον, |
Πρῶτον μὲν οὖν ἐβρόντησε, καὶ τὸν μέγαν οὐρανὸν συνετάραξεν, |
294 |
Ἁυτὰρ ἔπειτα κεραυνὸν, δειμαλέον Διὸς ὅπλον |
ἔπειτα δὲ κεραυνὸν φοβερὸν ὅπλον Διὸς |
295 |
Ἧκʼ ἐπιδινήσας, ὁ δʼ ἂρ ἔπτατονχειρὸς ἄνακτος. |
ἀφῆκε, συστρέψας· οὗτος δὲ ἀπέπτη ἐν τῆς χειρὸς τοῦ βασιλέως. |
296 |
Πάντας μὲν ῥʼ ἐφόβησε βαλὼν βατράχους τε μῦάς τε. |
Πάντας μὲν οὖν εἰς φόβον ἐνέβαλε κεραυνώσας ἐπὶ μόνους τοὺς μύας· |
297 |
Ἀλλʼ ὀυδʼ ὡς ἀπέληγε μυῶν στρατὸς, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον |
οὐ μὴν, ἀλλʼ οὐ δʼ οὕτως ἀπεπαύετο ὁ στρατὸς τῶν μυῶν, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον |
298 |
Ἔλπετο πορθήσειν βατράχων γένος ἀιχμητάων, |
ἤλπιζεν ἀφανίσειν τὸ γένος τῶν βατράχων τῶν πολεμιστῶν· |
299 |
Ἐι μὴ ἀπʼ Ὀυλύμπου βατράχους ἐλέησε Κρονίων, |
εἰ μὴ ἐξ οὐρανοῦ ἠλέησε τοὺς βατράχους ὁ τοῦ Κρόνου ὑιός. |
300 |
Ὅς τις τιρομένοισιν ἀρωγοὺς αὐτὸς ἔπεμψεν· |
ὅς τις καταπονουμένοις βοηθοὺς αὐτὸς ἀπέστειλεν. |
301 |
Ἦλθον δʼ ἐξαίφνης Νωτάκμονες, Ἀγκυλοχῆλαε, |
ἀφίκοντο γὰρ αἰφνιδίως τινες νῶτα ἔχοντες ὅμοια ἄκμοσι καὶ καμπύλους ὄνυχας, |
302 |
Λοξοβᾶται, Στρεβλοὶ, παλιδόστομοι, Ὀστρακόδερμοι, |
πλαγίως πορευόμενοι, σκολιοὶ, ψαλιδόστομοι, καὶ ἔχοντες δέρματα στερεὰ καὶ ὀστρακώδη, |
303 |
Ὀστοφυεῖς, Πλατύνωτοι, ἀποστίλβοντες ἐν ὤμοις, |
ὀστώδεις τὸ ὅλον σῶμα, εὐρῖς τὰ νῶτα, μαρμαίροντες ἐν τοῖς ὤμοις, |
304 |
Βλαισσὸι, Χειροτένοντες, ἀπὸ στέρνων ἐσορῶντες, |
στρεβλόποδες, χεῖρας ἐκτεταμένας ἔχοντες, ἀπὸ τοῦ στήθους ὁρῶντες, |
305 |
Ὀκτάποδες, Δικάρηνες, Ἀχειρέες, οἱ δὲ καλεῦνται |
ὀκτὼ πόδας ἔχοντες, δύο κεφαλὰς, πολλὰς χεῖρας· οὗτοι δὲ ὀνομάζονται |
306 |
Καρκῖνοι. οἵ ῥα μυῶν ὀυρὰς στομάτεσσιν ἔκοπτον, |
Καρκῖνοι· οἳ δὴ τὰς οὐρὰς τῶν μυῶν ἔτεμνον τοῖς στόμασιν, |
307 |
Ἠδὲ πόδας καὶ χεῖρας, ἀνεγνάμπτοντο δὲ λόγχαι |
καὶ τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας, ἐκάμπτοντο δὲ καὶ κατεῤῥήγνυντο τὰ δόρατα, |
308 |
Τοὺς δʼ ὑπέδδεισαν μῦες ἅπαντες, ὀυδʼ ἐτʼ ἔμειναν |
τούτους δὲ ἐφοβήθησαν ἅπαντες οι μῦες, οὐδʼ ἔτι παρέμειναν, |
309 |
Ἐς δὲ φυγὴν ἐτράποντο. ἐδύετο δʼ ἥλιος ἤδη, |
εἰς φυγὴν δὲ ἐτράπησαν· ὁ ἥλιος δὲ ἔδυνε, |
310 |
Καὶ πολέμου τελετὴ μονοήμερος ἐξετελέσθη. |
καὶ τὸ τοῦ πολέμου τέλος εἰς μίαν ἡμέραν ἐτελεσιουργήθη. |